Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.

Een heerlijk maar tegelijk ook berucht knolletje...
Heerlijk: de knolletjes kunnen in het najaar worden geoogst en smaken rauw of in de roerbakschotel heerlijk “nootachtig”. Je kan ze roosteren voor een smakelijke koffie- of chocolademelkvervanger. In Spanje wordt van deze knolletjes de bekende horchata getrokken, een melkkleurige drank met notensmaak. Het knolletje is al eeuwenlang bekend (en in cultuur) in Afrika, Azië en Europa. Ze zijn gevonden bij Egyptische tomben van 2400 v.Chr. en de Zoeloe’s kennen het knolletje als sinds mensenheugenis als hulp voor spijsvertering en verbetering van de ademgeur.
Berucht: De tuinbouw kan enorm last krijgen van de wilde vorm van dit plantje, een rampzalig onkruid in de bollen- en aardappelteelt. Onze variëteit is echter niet rankend en bloeit niet, dus maakt geen zaad. Je hoeft dus niet bang te zijn om tot last te wezen voor de buurman die bollenboer is.

Open bestoven zaad van diverse Sarpo-rassen en -kruisingen. Ieder zaadje kan een nieuw ras voortbrengen, dat je dan via knollen verder vermeerdert. Verwacht vooral late, bloemige rassen met mogelijk een hoge opbrengst en vooral goede weerstand tegen de aardappelziekte. Eet dus na het eerste groeijaar niet meteen al die knolletjes op: plant de productiefste het volgende jaar uit. Pas na het 2e seizoen kun je een volwaardige oogst verwachten.

Een meerjarige plant, die aan het eind van het jaar ovalen knolletjes vormt. De smaak is iets zoet nootachtig, eet ze gekookt, gefrituurd of gebakken. Omdat veel leden van dit geslacht giftig zijn (net als veel familieleden van de aardappel) mogen de knollen niet rauw worden gegeten! Verplant en scheur de plant regelmatig, hij misstaat niet in de tuin: witte schermbloemen op 1 m hoogte en vaak aanwezig winterblad.
Er bestaan naast de Kleine Aardkastanjes nog twee andere soorten die ook Aardkastanje worden genoemd, het verschil is duidelijk te zien: Bunium bulbocastanum of Grote Aardkastanje en Conopodium majus, de Franse Aardkastanje vormen beiden maar één, wat grotere knol per plant. Deze twee soorten Aardkastanje mogen wél rauw gegeten worden.

Gewoon uit het “wild” eten wordt gelukkig steeds bekender! Deze inheemse, eetbare plant houdt van een zonnige tot licht beschaduwde plaats. Het jonge, malse blad wordt gegeten in salade of kort in de roerbak of pan als spinazie. De smaak is pittig als radijs met een aromatisch bittertje. Lapsane (de geslachtsnaam) betekent “eetbaar kruid” en werd al beschreven door Marcus Terentius Varro, een Romein die leefde van 116-27 v.Chr. De plant zaait uiteraard gemakkelijk uit, om dit te voorkomen kunnen “doorgeschoten” planten worden verwijderd.

Prachtige, open groeiende plant met groengele schermbloemen, zeer populair bij insecten! Komt nog zeer zelden voor in Nederland aan de bosrand, zelfs tot dichtbij de kust (Texel). De jonge scheuten en bladstelen zijn aromatisch en heerlijk in salades en soepen, de jonge vruchtjes en bloemknoppen kan je inmaken in een mooie azijn en als kappertjes eten. De droge zaden worden soms mee gemengd met het specerij peperpoeder, maar zijn ook erg lekker als toevoeging bij mosterd. Zie bijvoorbeeld www.mosterdmakerijtexel.nl
De plant is tweejarig en zaait zich graag uit op halfbeschaduwde, humusrijke plekken.
Tip: kijk in de winter op je veldje Alexanderkruid (Zwartmoeskervel), tijdens milde winters kan je vers groen doorplukken!

Onze Belgische kweker Lieven David (VELT) teelde voor ons dit rijke mengsel en zegt er zelf over: Mijn Amarantmengsel (eenjarige planten) hebben dikke stengels, grote bladeren (tinten tussen groen en rood) en prachtige rode tot crèmekleurige, rechtopgerichte bloeiwijzen. De zaden zijn beige, rood of zwart. Hoogte: 80 tot 150 cm, naargelang het ras en de bodemvruchtbaarheid. Eet het blad in slaatjes of gestoofd, en de rijpe zaden als graan.

ECO GETEELDE ZADEN! Goede selectie van de aloude voorjaars- en zomerandijvie. Voor de herfstteelt ook geschikt, maar wat minder zwaar.

ECO GETEELDE ZADEN! Donkergroene kroppen (bij andijvie ook wel "stoelen" genoemd), zeer fijn gekarteld en ingesneden, geel tot crèmewit van binnen. In de laatste weken van de groei kunnen de kroppen samengebonden worden met een raphiastrengetje om het hart extra te bleken. Hoe bleker, hoe zachter de smaak! Teel deze soort op verhoogde bedden, krulandijvie heeft een hekel aan te nat.

ECO GETEELDE ZADEN! Deze mooie, purpergroene variëteit is zacht van textuur met een zoete smaak. Een goede selectie door jarenlange veredeling ontstaan uit oude rassen, bijna zonder stekels met een bloembasis (uitgegroeid) van ongeveer 10 cm in diameter.

Een selectie uit de ‘Green Globe’, bijna zonder stekels. Evenals dit oude ras geeft dit ras mooie, ronde bloembodems, die zacht van textuur zijn en lekker zoet. Oogsten bij een diameter van 12 cm is optimaal. De planten blijven compact en kunnen éénjarig geteeld worden.

Zeer geliefd in de Italiaanse keuken zijn deze fijne, extra smakelijke asperges. De "wilde" smaak komt weer helemaal terug op je bord. Dit soort groeit nog steeds aan de kust van de Adriatische Zee en komt dichtbij de smaak van asperges, die zo geprezen werden door Plinius (37-79 na Chr.) We krijgen van april tot de voorraad op is ook planten van de wilde asperge, zie 831150.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Een overvloed aan kleine, donkerpaarse, ovaalronde vruchten, zo groot als een golfbal (6-10 cm). De planten groeien tamelijk compact (60-70 cm) en zijn dus heel geschikt voor de teelt in een (grote) pot. Zie je het voor je? Een verse aubergine van eigen terras! Je oogst ze al vanaf juli en de smaak is bijzonder goed.

ECO GETEELDE ZADEN! Een tamelijk sterk ras, met goede kansen voor de buiten teelt.
De slanke, halflange vruchten zijn donkerpaars, sappig en smakelijk.

Een professionele augurk, die je in elk stadium kan oogsten voor een “fijne” of grovere maat. Dit augurkje laat zich ook uitstekend als mini-komkommer eten. De planten vertakken gemakkelijk, het kleine blad zorgt voor goede zichtbaarheid van de vruchtjes. Doordat er geen bevruchting nodig is voor vruchtzetting (parthenocarpie) zal dit ras ook bij moeilijke omstandigheden gewoon blijven produceren. Resistent tegen komkommermozaïekvirus en meeldauw.

Een professionele augurk, die je in elk stadium kan oogsten voor een “fijne” of grovere maat. Dit augurkje laat zich ook uitstekend als mini-komkommer eten. De planten vertakken gemakkelijk, het kleine blad zorgt voor goede zichtbaarheid van de vruchtjes. Doordat er geen bevruchting nodig is voor vruchtzetting (parthenocarpie) zal dit ras ook bij moeilijke omstandigheden gewoon blijven produceren. Resistent tegen komkommermozaïekvirus en meeldauw.

ECO GETEELDE ZADEN! Een sterk, wat ouder ras, dat buiten een goede oogst geeft. De vruchten zijn tamelijk glad en bittervrij. Het oogststadium bepaalt de grofheid: wie van fijne, kleine augurken houdt moet dus vroeg oogsten, grotere vruchten kunnen als komkommertje worden gegeten of worden ingemaakt als “zure bom”.

Dit is net als de aardpeer, de zonnewortel en de Yakon een familielid van de zonnebloem. De plant is winterhard, meerjarig en is zeer bekend bij de Native Americans om zijn voedende en geneeskrachtige eigenschappen. Alle delen van de plant zijn eetbaar, een kleine opsomming:

• de wortels zijn rauw, gekookt of gebakken eetbaar. Hoe langer je ze bakt of kookt, hoe zoeter ze worden. Een oude traditie is om ze 3 dagen op een vuurtje te sudderen! De smaak typeren we als notig, zoet met een balsemaroma. De geroosterde wortel is een koffievervanger.
  
• jonge scheuten, groen of gebleekt, zijn heerlijk als smaakmaker in salades.
  
• ouder blad en bladstelen worden gekookt gegeten, grotere hoeveelheden helpen tegen slapeloosheid!
  
• jonge bloemstengels worden geschild en rauw gegeten als selderij.
  
• het zaad eet je rauw of gekookt. Roosteren en malen en vervolgens kneden tot een cake, die je niet eens hoeft te bakken! Het zaad is rijk aan olie.
  

In de oude Noord-Amerikaanse traditie wordt Balsemwortel als geneeskrachtig kruid gebruikt: maagproblemen, pijn, koorts, ontsteking remmend, etc. Raadpleeg de site van Plants For A Future voor meer info, wij hebben een deel van deze tekst ook van deze website.

Ook al om de sierwaarde is de plant niet te versmaden: warmgele, kleine zonnebloemen aan 20-60 cm lange stengels, gedragen door zeer droogtebestendig, grijs behaard blad.

Het ras met de donkerste bladeren: hoe meer zon hoe donkerder. De donkerpaarse stengels maakt het plaatje compleet, extra sierlijk voor bloembakken, maar uiteraard net zo lekker!

Nee, dit is NIET die Reuzenberenklauw, waar je flinke huidirritatie van krijgt... alleen als je zeer gevoelig bent voor alle schermbloemigen, kan je last krijgen bij het vastpakken van de stengels. Deze meerjarige soort is 90-180 cm hoog, geeft helderwitte schermbloemen en heeft leuke eigenschappen voor keukengebruik. In de Baltische staten en Rusland worden de net gegroeide stengels (voordat het blad zich ontvouwt) in de zon te drogen gelegd. Op deze stengels vormen zich dan zoete, witte kristallen. De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden en smaken naar een combinatie van zoete komkommer, kokosnoot en mandarijntjes. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moeten dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen. De grote, aromatische bloemknoppen zijn van mei tot augustus rauw te gebruiken in salades. De zaden zijn erg lekker: de smaak is enigszins vergelijkbaar met die van kardemom, bergamot, citroen en kamfer. Te gebruiken bij koken maar ook gemalen in salades.
Er zijn ook medische toepassingen bekend, zie hiervoor betrouwbare boeken of -websites.
Bijen zijn dol op de bloemen!

ECO GETEELDE ZADEN! Een kogelronde kroot met dieprode, sappige knollen. Geef ze na opkomst een mulch-laagje om uitdrogen te voorkomen. In elk stadium oogstbaar, maar wel voor de winter.

(vóór 1935) Een flinke biet, die een enorme opbrengst geeft van langwerpige kroten. Bij doorgroei kan de buitenkant wat minder fraai van kleur worden, maar het gaat om de heerlijke binnenkant: een aromatische, voldoende zoete, rode biet. Jong oogsten geeft een frissere, maar minder “wilde” smaak. Dit ras wordt in stand gehouden binnen de collectie “Eeuwig Moes”. Het loof is roodachtig groen, bij veel zon dieper van kleur, zodat de naam “Zwartblad” te verklaren is. Bij inkuilen in (iets vochtig) grof zand, kunnen de bieten de hele winter gegeten worden.

Een ras dat zeker in 1650 al bekend was, maar zelfs zijn oorsprong kan hebben in het oude Griekenland van 320 v Chr. De schil is schilferig en ruw als een boomstam met een zwartrode kleur. Een ideale sterke kroot om in zand in te kuilen voor winterberging.

Uit opgravingen is komen vast te staan dat al in 2000 v. Chr. (toen de bronstijd net begon) het bietenblad in de Oude Wereld werd gegeten en geofferd. De plant groeit wild langs oceanen en zeeën, maar de teelt lukt ook prima op de klei. Het dikke blad tijdig oogsten voor een zeer gezonde salade (vitamine A, C en vele mineralen) en geniet van de frisse, knapperige “bite”!

Steeds meer beseffen we dat de natuur om ons heen ook veel eetbaars te bieden heeft. Als ik met vrienden ergens wandel en zo her en der blaadjes in mijn mond stop oogst dat nog veel verbazing, maar we zijn grotendeels onze kennis daarover ontgroeid. Deze plant, die officieel Echt Bitterkruid heet, is heel lekker pittig als toevoeging in gemengde salade. Het versterkt bijvoorbeeld de smaak van rucola. Zaai gewoon regelmatig een pot vol en knippen maar! Even kort roerbakken met wat vruchtgroenten, zoals paprika en tomaat is ook een toepassing. Tenslotte: de bijen vliegen graag op de gele lintbloemen.

De donkerblauwe bessen, oorspronkelijk uit Mexico, worden ongeveer 1 cm in diameter. Een Solanum melanocerasum, denk ik, maar dan wel rauw perfect eetbaar. Wat zeg ik? Zoet, met een duidelijke dropsmaak! De makkelijke planten worden 140 cm hoog en breed, en dragen vanaf augustus volop trosjes waar je van kunt snoepen. Gekregen van een vriend met goede connecties in Latijns-Amerikaanse eettuinkringen. Wees niet te gretig met rauw eten, te veel bessen (meer dan 30) per dag lijkt me niet goed, het blijft een Solanum... Uiteraard heerlijk voor jam, dessertsaus e.d.

Nauw verwant aan de gewone blauwe bes (S. melanocerasum). In 1909 gekweekt door Luther Burbank (USA). De bessen zijn naast inmaken tot lekkere jam of vruchtencompote ook zoet genoeg om (iets gezoet) op te eten. We horen graag uw reacties!
Commentaar van een klant: “De resultaten van deze bes: het kiemen vraagt wat aandacht maar in de kas onder glas uiteindelijk gelukt. Daarna groeien de struikjes super snel, enkele in pot en enkele uitgeplant (kleigrond). Resultaat is zo goed als het zelfde als vorig jaar ondanks de natte zomer. De besjes worden snel zwart (zijn meer zwarte dan blauwe bessen) en net niet zoet genoeg om zo te eten maar ik heb er heerlijke jam van gemaakt in combinatie met blauwe bessen. (Alleen maar honing toegevoegd). Ik ga ze volgend jaar zeker weer zaaien!”

Net als rucola is dit een familielid van de grote koolfamilie. De plantjes groeien in het wild, maar een kweekplekje is een werkelijk feest: op 20-50 cm hoogte bloeien ze uitbundig met witte bloemtrosjes. Als eenmaal de hartvormige vruchtjes ontstaan, dan zie je gelijkenis met het Herderstasje. Boerenkers heeft rechtopstaande, hartvormige vruchtjes, bij het Herderstasje zijn het hangende vruchtjes. Zorg voor vruchtbare grond en voldoende water zodat de plant niet te snel gaat bloeien, de blaadjes zijn vooral lekker voordat de bloei begint, daarna worden ze te bitter. Je eet ze rauw of gekookt (in bijvoorbeeld soepen), de smaak is zeer aromatisch met een fijn bittertje, heerlijk als menging door salades. De uitgebloeide stengels (vol vruchtjes) zijn heel sierlijk als snijbloem en zeer in trek! En dan de zaden... die kan je lekker laten kiemen als spruitgroente of met de vijzel tot poeder vermalen en door de sla mengen (mosterdvervanger). Industrieel is het zaad tot olie te persen en is misschien bruikbaar als biobrandstof.

Dit familielid van de Pinksterbloem lijkt ook behoorlijk op zijn broertje... Deze soort is meer aangepast aan de schaduw en vermeerdert ook gemakkelijk ondergronds. Geniet van de lila bloemtrosjes, die in het voorjaar bloeien op 40-50 cm hoogte. Het blad heeft een heerlijke, scherpe smaak en kan rauw door de salade, de worteltjes zijn subtieler van smaak en een zeldzame aanrader voor koks!

Al in 1654 werd dit ras genoemd door de Duitse botanicus Michael Titus. Toen al een bestaand ras dus en inmiddels tamelijk zeldzaam. Het eerste dat opvalt zijn de pikzwarte zaden, die uit de rijpe peulen te oogsten zijn en in dat stadium een heerlijke en sierlijke droogboon vormen. De verse pronkbonen zijn ook niet te versmaden en groeien na bestuiving van de sierlijke, oranjerode bloemen. Oogst ze jong voor een malse en smakelijke snijboon.

Zo wil iedereen wel groente in de siertuin! Het goudgele blad klimt snel en sterk tegen schutting, gaas of langs stokken. Prachtig is het pittige contrast met de oranjerode bloemen. Na de bloei groeien smakelijke snijbonen, die jong geplukt op zijn best zijn. Jong plukken stimuleert ook goede doorbloei.

Een interessante mix van verschillende rassen sojabonen: lage tot halfhoge (40-90 cm) types, donker- en lichtzadig, kortom een ontdekkingsreis binnen dit boeiende gewas dat zeer in opkomst is! Heerlijk zijn de vers gedopte boontjes, in Japan “Edamame” genoemd.

Een gezond en fraai streekgewas uit het Spaanse Baskenland! De compacte planten tonen eerst de groene peulen, die jong zeer goed eetbaar zijn als sperzieboon en uiteindelijk oogst je de pikzwarte zaden!

Dit oude ras geeft prachtige blauwe zaden met witte spikkels, die later verkleuren naar zwart met lichtbruine spikkels. De lage planten kunnen iets ranken, maar meestal is geen steun nodig. Vervolgens komen de fraaie, lichtlila bloemetjes. Jong geoogst zijn de peulen van deze boon heerlijk als sperzieboon!

ECO GETEELDE ZADEN! Deze lage boon wordt (jong) als gehele peul of (rijper) gedopt gegeten. De peulvorm is breed en kort. De kleur is opvallend roodbruin gevlekt, in rijp stadium wit met felrode vlekken. Vanwege deze kleur zeer populair voor de sier! De bonen zijn eveneens fraai gekleurd: wit met felrode tekening. Populair in Italië vanwege de unieke smaak! Lage plant.

Stamdroogboon. Een prachtig, historisch ras waarvan de oorspronkelijke beschrijvingen reeds terug gaan tot voor 1880. Afkomstig van een Amerikaanse verzamelaar, eigenlijk onbekend in Noord-Europa, maar doet het bij ons toch erg goed zo bleek uit meerdere jaars beproevingen. De goede smaak, fraaie uiterlijk (creme met wijnrode vlekken) en vrij ronde zaadvorm maken dit ras tot een welkome telg in de Vreeken-familie….

De rode, Mexicaanse bonen hebben een uitstekende smaak, worden niet melig en worden (afgekoeld) ook in salades gebruikt. Lage plant. Voor 80 planten.

ZELDZAAM BONENRAS!
Een zeer vruchtbare, klimmende boon, waarvan je de peulen vers kan doppen (als een flageoletboon) of geheel droog kan oogsten. De verse boontjes zijn helderblauw, verwacht 6 boontjes per peul en de droge boontjes worden bijna zwart en zijn dan uiteraard lang te bewaren.
Deze prachtige, roze bloeiende boon is door spontane kruisingen ontstaan op het seedsaver veld van Lisa Bloodnick in Apalachin (Bloodnick Farm). Onze Nederlandse kweker vermeerderde het ras verder voor ons... Na enig experimenteren vond Lisa in 2018 dat het ras zuiver genoeg was. Het was een erg nat jaar en ‘Sacre Bleu’ bleek als enige nauwelijks last te hebben van schimmel, wat een prettige eigenschap is voor een boon, die geheel rijp moet worden geoogst!

Sorry voor de naam, geachte vrouwelijke klant! Het verhaal achter dit klimmende boontje is, dat het één van de eerste draadloze soorten was, dat scheelde veel tijd met 'doppen'. Tijd besparen werd kennelijk niet als positief ervaren… De boon is vers of gedroogd eetbaar, de witte bonen blijven stevig na het koken.

Milde, smakelijke droge laagblijvende (stam)boon. Traditioneel oud ras uit Vermont in New Engeland (VS). Doet het echter ook heel goed in Nederland/Noord-Europa. Geniet van de bijzondere kleur: zalm tot roze zaden met wijnrode spikkels. Sterke planten met goede opbrengsten. Ook geschikt als soepboon. Dit ras uit oude tijden werd jarenlang door Amerikaanse bedrijven gevoerd als paradepaardje.

Een zeer bijzonder, kleurrijk en uniek mengsel van (oude) bonen(land)rassen, cultivars en kruisingen daarvan, uit alle windstreken van de wereld! Uit o.a. Korea, China, Kenia, VS, Zuid-Europa, voormalige Oostblok, enz., enz. Uit de nazaten van honderden kruisingen, zijn voor Noord-West Europa geschikte typen geselecteerd en beproefd. Het betreft dus een zeer unieke en uiterst brede variatie van bonenzaden, waarvan de planten wel goed beproefd zijn en onder de Hollandse omstandigheden geteeld kunnen worden. Ideaal geschikt en leuk om uw eigen favoriete selectie uit te ontwikkelen ! Markeer hiertoe de beste, mooiste of meest unieke planten en ontwikkel zo uw eigen huisselectie! Ongetwijfeld zult u tussen deze collectie ook een aantal typen aantreffen die uiterst geschikt zijn voor gebruik als verse- of sperzieboon. De resterende planten kunt u oogsten en aanwenden voor een dan wel zeer unieke bonensoep! Als “ornament” zijn de zaden –bijvoorbeeld in een glazen fles- een attractieve blikvanger. Kortom: warm aanbevolen.

ECO GETEELDE ZADEN! In Nederland een van de eerste prinsessenboontjes zonder draad. Het "dubbele" duidt op een gevuld, tamelijk dikke peul. Liefhebbers laten er "een boontje in komen"…

ECO GETEELDE ZADEN! Paarse, glanzende peulen, roze bloei: een sieraad voor huis of pot! Na de kook worden de bonen donkergroen en zijn zeer smakelijk!
Goed voor de diepvries.

ECO GETEELDE ZADEN! Oud en beproefd ras, dat opvalt door de vroege oogstbaarheid. De groene peulen zijn van gemiddelde lengte (12-13 cm), goed vlezig en gevuld en uiteraard draadloos. De smaak is sappig en smakelijk. Geschikt voor warme en koude klimaten.

ECO GETEELDE ZADEN! Middelfijn boontje met een grote oogst van donkergroene, glanzende, vrij lange boontjes. De smaak is voortreffelijk en blijft goed behouden na diepvriezen.

Heerlijk mals en van onderaf aan al boontjes te oogsten! Een van onze Belgische kwekers mengt en kruist de nieuwere types groene, paarse, rode en gele (boter) slaboontjes met als doel: malsheid en hoge productie! Wel regelmatig oogsten om de planten aan de bloei te houden…

ECO GETEELDE ZADEN! Een moderne topper: de boon met de volmaakte vorm! Middenlange, goed gevulde en zeer vlezige boon: 9-11 mm dik en 18-20 cm lang. Oogsten wordt vergemakkelijkt door de opvallend grote trossen, ze dragen lang door. De sterke groeikracht zorgt voor een vitaal gewas, ook als het weer even tegen zit. Deze absoluut draadloze boon is resistent tegen virus 1 en kan ook goed in de kas geteeld worden. Opvallend is de zwarte zaadkleur, de mooie lila bloei en vrij donkergroene peulen en de zeer goede smaak!

Deze zeldzame, klimmende bonenvariëteit geeft malse, lichtgroene slabonen. Iets breed van vorm, sommigen zien er een kleine snijboon in. De zaden, die ook heerlijk zijn als droogbonen, zijn bijna zwart met bruine en crèmewitte spikkels.

ECO GETEELDE ZADEN! Populaire klimmende spekboon. Geeft volle, vlezige, slanke bonen van wel 25 cm. Weelderig groeiend en veel gevend. Heet ook Duitse of Rinse prinses.

ECO GETEELDE ZADEN! Lange rechte snijboon geschikt voor volle grond, en ook speciaal voor de glasteelt. Dit ras blijft lang mals en gezond.

Deze compacte, (iets rankende) boon werd zelfs al 5000 v.Chr. geteeld! Hoewel voor de ontkieming vocht nodig is, groeit deze boon verder met zeer weinig water tot wasdom. Een ideale woestijnboon dus, teelt in de kas is heel succesvol en in de vollegrond graag op een verhoogd bedje. Wie wel eens in Midden-Amerika en Mexico droogbonen op de markt ziet, kijkt 10 tegen 1 naar Teparybonen... Er bestaat geen andere cultuurgroente, die met zo weinig water toe kan! ‘Black Mitla’ geeft glanzend zwarte bonen (9x5 mm), die gekookt of geroosterd worden. De kooktijd is ongeveer 30 minuten, korter dus dan normaal. De smaak is bijzonder aangenaam en wijkt af van de gewone droogboon, die immers tot het soort Phaseolus vulgaris behoort. Deze unieke soort kent veel traditionele cultuurrassen, die allemaal bij de Indianen gevonden zijn. De naam Tepary-bonen is een Engelse verbastering voor T’pawi = Tohono O’odham voor “het is een boon”.

Deze (nog) zeer zeldzame, Russische tuinboon heeft dieppurperen zaden in verse vorm en bijna zwarte zaden in gedroogde toestand. De planten zijn zeer koubestendig en de smaak is als een smakelijke, traditionele tuinboon. Eet ze vers of na drogen, ook heerlijk als basis voor humus e.d.

Een oude boon die onze kweker vanaf ± 2000 teelt en gekregen heeft van een oude opa op Heerjansdam. Hij en zijn vader teelden deze tuinboon al w.s. vanaf de 1920s. Onze kweker houdt ze kort (op tijd toppen) ivm luis, de opbrengst is goed (ook nu hij ze in Zweden teelt) en hij plukt ze klein “dan hoef je ze niet dubbel te doppen”, maar verder doorgegroeid worden ze ouderwets groot met gemiddeld 5 bonen in een dop. De tuinboontjes zijn witkokend en goed te bewaren in de diepvries, ook na twee jaar, wel in vacuüm verpakking.
De oude opa heette Cor en werd op de tuin Corretje de Kikker genoemd. Hij is rond 2014 overleden en was over de 90 jaar.

ECO GETEELDE ZADEN! Een goed producerend ras van het Express Type. Kenmerkend zijn: mooie compacte groei, vrij fijne bonen, 4-5 per peul en een ouderwetse tuinbonensmaak. Deze fijne “bruinkokers” kunnen ook goed worden ingevroren!

Een bijzonder fijne en zeer smakelijke tuinboon, die waarschijnlijk door de Romeinen naar Engeland is gebracht en al wordt genoemd en geroemd in de 12e eeuw als lekkernij tijdens feesten rond Martock in Somerset. Overigens was het in die tijd echt overlevingsvoedsel, gemakkelijk te telen en de hele winter bewaarbaar. Het fijnzadige rasje werd van de ondergang gered omdat nog enkelen (waaronder de plaatselijke dominee) ze teelden. De planten blijven lager dan gemiddeld en dragen veel peulen!

Een zeer productieve, oude, traditionele tuinboon uit de gemeente Solberga in Bohuslän (Zweden), waar hij al honderden jaren wordt verbouwd en een zeer belangrijk hoofdvoedsel is. Linnaeus' leerling Pehr Kalm, die het ras tijdens zijn reis in 1742 beschreef, beschouwde het als de beste tuinboon van die tijd in de hem bekende omgeving. Ze worden geteeld door Lars en Lennart Eliasson in Ödsmåls Västergård in Solberga.

De boon is iets kleiner en fijner dan we tegenwoordig gewend zijn, maar volgens het tijdschrift Trädgården uit 1916 wordt de Bohusländ tuinboon geprezen als "deze overtreffen de boerenbonen die over het algemeen in de tuinen worden geteeld".

Een heerlijke bosbes uit de bossen van Oost-Canada en Maine (VS) zeer populair bij de bevolking daar om uit het wild te plukken. Geef ze een plekje met zure grond op een halfbeschaduwde plaats. De plant gedijt heel goed waar bossen zijn verbrand, dus regelmatig wat hout-as als bemesting zal ze goed doen!

WAT EEN SMAAKFESTIJN!
In 2008 was de verzamelaar Helton Muniz op het “Projeto Colecionando Frutas” (fruitverzamelingsproject) in het bos van Angatuba (São Paulo) en ontdekte deze soort.
Sindsdien is hij erin geslaagd deze zeldzame soort te kweken en enkele jaren later bereikten de eerste zaden Europa.
De Juã-Açu is gewoonweg geweldig qua smaak. Heel exotisch. Je kan kiwi, abrikoos, achachairu, sinaasappel en passievrucht proeven. Ongelofelijk hoe veelzijdig de smaak van een "Solanum" kan zijn.
Deze Juã-Açu zaden zijn ook interessant voor mensen die deze fruitplant al bezitten.
Je hebt dan weer een plant om te kruisbestuiven (wat vaak een voordeel is). Kweek dus het liefst 2 planten in de buurt van elkaar op.
In Noord-Europa bloeien ze overigens niet in het eerste jaar, maar eerder in het tweede of derde jaar. Vervolgens dragen ze minimaal 6 jaar vrucht. Overwinteren bij minimaal 10 graden (ook al kan het kortstondig -3 verdragen). De plant wordt flink groot met grote bladeren en doorntjes, hij sterft af en komt in het voorjaar weer terug.

Dit lage kruipplantje is kalkminnend en doet het zelfs bij snijdende, zoute zeewind. De roze lipbloempjes steken eigenwijs uit de bruine bloemhoofdjes en zijn ook bij vlinders en bijen zeer in trek. De bijna ronde tot langwerpige blaadjes zijn heerlijk in de sla of in de soep en al sinds de oudheid in trek! Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar, de bladeren goed wassen helpt de iets bittere tannine te verwijderen. Van de bloemen en stengels wordt een olifgroene kleurstof gewonnen. Tenslotte de medicinale toepassingen: die zijn zo talrijk, dat je er (op eigen risico) mee kan experimenteren, kijk maar eens op internet of in geneeskruidenboeken…

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon (binnen!) uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, grofgestekelde vrucht (er bestaat ook een fijngestekeld ras) dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warme kamer mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten (eerder mag ook): geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een enorme oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gladde schil (060405), deze zijn net zo smakelijk, ze doen het beide goed in ons klimaat, het ene jaar doet de gladde het beter, het andere jaar juist de gestekelde... Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN ALDOOR ONS OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, vrijwel gladde vrucht dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warmte mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten: geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een goede oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gestekelde schil, deze zijn minstens zo smakelijk en geven ook een goede oogst in ons klimaat, maar de stekels (die bij rustig gebruik niet prikken) zijn wat lastiger. Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN DOOR ONS AL OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

Naast het zaad, dat als bonen wordt gegeten of geperst tot bijzondere olie (zie vervolg) geeft de plant heerlijke bladeren en stengeltjes, die aan salades, soepen, vleesgerechten etc. een heerlijke smaak toevoegen. Kweek ze als kiemgroente of (nog beter) als microgroente. “Chia Fresca” is een gezondheidsdrankje, dat ontstaat na het weken van de zaden in water of vruchtensap. De plant bloeit in ons land niet of erg laat (korte-dag-plant) en wordt daardoor vrij hoog, maar blijft wel stevig!
Achtergrondinformatie vonden we bijvoorbeeld in www.anthemis.nl:
Uit archeologisch onderzoek is gebleken dat de Salvia hispanica al 3500 jaar v.Chr. door de mens als voedsel gebruikt werd. De plant stamt oorspronkelijk uit Mexico en het zaad was vroeger het belangrijkste voedingsmiddel van de Midden-Amerikaanse bevolking. De plant behoort tot de lipbloemigen (Lamiaceae) en werd door de Azteken “Chia” genoemd. Voor de Azteken was Chiazaad het reinste “krachtvoer” ze aten de zaden om hun uithoudingsvermogen te vergroten en als medicijn. Het geroosterde zaad werd gemalen en van het meel werd een soort cake gebakken. De boodschappers konden op één hand zaad een hele dag rennen. Dit “running food” had voor het Aztekenvolk een hogere waarde dan goud en was zo belangrijk dat het zelfs als betaalmiddel diende. Vóór de Spaanse kolonisatie werd in Mexico en andere landen van Midden-Amerika meer Chia dan Maïs verbouwd. Hiervoor waren goede redenen: het zaad bevat 20% meer proteïne dan granen en de Chiabladeren werden als kruid gebruikt. Buitengewoon is, dat de uit het Chiazaad gewonnen olie uit meer dan 60% omega-3 linolenzuur bestaat, één van de hoogste percentages uit het plantenrijk.
Na de val van het Aztekenrijk raakte de Chia in de vergetelheid en werd deze alleen nog door de Mexicaans indianen op kleine schaal geteeld. Kort geleden werden de grote voordelen van het zaad opnieuw ontdekt en wordt de plant in Peru en Argentinië op grotere schaal aangebouwd. Door het hoge gehalte aan omega-3 vetzuren is Chiazaadolie een belangrijk voedingssupplement geworden en een uitstekend alternatief voor visolie. De aangenaam smakende olie is vrij van allergenen en CO2 extractie zorgt er voor dat geen belangrijke stoffen verloren gaan. Chiazaadolie heeft ontsteking- en allergie remmende eigenschappen en verbetert de elasticiteit van de huid. Een weldaad voor een beschadigde en geïrriteerde huid.
Gebruik Chiazaadolie puur of in mengsels o.a. voor de verzorging van de rijpere of droge huid, huidontstekingen, beschadigde en geïrriteerde slijmhuiden.

Deze onbekende vruchtboom verdient veel meer aandacht! De plant groeit bij ons in een grote pot, tijdens vorst moet deze op minimum 4̊C gezet worden, in de zomer het liefst naar buiten, lekker in de zon.
Het doel is de oogst van de heerlijke vruchten, deze zijn 10 cm in doorsnee en het vruchtvlees is donkerbruin tot bijna zwart van kleur. De groene vruchten rijpen in de herfst naar donkergeel tot bruin, zet de plant daarvoor in je kasje, serre of bouw er een tentje omheen.
Het zachte vruchtvlees smaakt iets zoet met een nootachtige nasmaak, heerlijk in desserts of om lekker uit te lepelen! Extra toegift: de vruchten bevatten minimaal de dubbele hoeveelheid vitamine C ten opzichte van sinaasappels. De plant is wintergroen, de bladeren zijn lancetvormig.

ECO GETEELDE ZADEN! Een heerlijke cichorei, die zoeter is dan de meeste andere soorten en in onze lage landen al heel lang bij hobbyisten een topper voor de late teelt is! De kroppen houden qua smaak het midden tussen andijvie en spitskool; de teelt is als winterandijvie. Bereiding: (kort) gestoofd of rauw in salades.

ECO GETEELDE ZADEN! Een prachtige roodlof met lange smalle knalrode, krullende bladeren en dikke, spierwitte nerven. De geoogste kropjes mogen alleen Radicchio di Treviso heten als je ze in beschermde streken in Italië teelt, geef ze dus gerust een andere naam en geniet ervan! Enkele weken voor de oogst kan je de kropjes samenbinden of onder een donkere emmer laten bleken, een traditionele teeltwijze gebeurt als witlof zonder dekgrond, de wortels in een laagje grondwater in een donkere tank.

ECO GETEELDE ZADEN! Ronde grote tot middelgrote, donkerrode kropjes vormen deze kortedagplanten. Zaai vanaf half juni voor een goede kropvorming. De kropjes zijn tamelijk los en dus niet zo "slecht-weer-gevoelig". De spierwitte nerven geven een mooi contrast.

Onze kweker kruiste groenlof en roodlof rassen met elkaar en kwam tot deze fraaie mix van vele soorten: een boeiende ontdekkingsreis!

ECO GETEELDE ZADEN! Geeft dikke en vastgesloten kroppen. Uiterlijk oktober inkuilen. Voor teelt met dekgrond.

Speels mengsel van vele groene tinten, van zeer lichtgroen tot bijna zwart... De smaak van elke vrucht varieert en is altijd fris en sappig! De planten ranken niet en laten zich ook gemakkelijk opbinden tot een “courgette-op-stam”: je zet een stevige stok naast de plant, bindt deze op en snijdt met een scherp mes steeds het onderste blad eraf.

Eén van onze kwekers vindt het een uitdaging om courgettes met een korte vrucht te kweken. Na enkele jaren heeft hij een steeds stabieler ras van handzame vruchten (20 cm), die je niet korter hoeft te snijden en goed op je bord passen! Heerlijk en fraai als ovengerecht: gevulde courgette…

Onze Belgische kweker Lieven David (van VELT) kweekt graag mengsels om diversiteit te creëren. Een goede manier om ziekten buiten de deur te houden! Deze mix bied je een scala aan courgettekleuren: geel, donkergroen, lichtgroen, bijna wit of gestreepte vruchten in de beste smaken!

ECO GETEELDE ZADEN! Deze vrij donkergroene courgette id middenvroeg oogstbaar. De plant heeft een open groeivorm, zodat oogsten gemakkelijk is.

De bekende, gezonde, rode bessen, die na koken met veel suiker een heerlijke toevoeging bij yoghurt, ijs e.d. is! Na de oogst lang te bewaren. De plant vormt een wintergroen struikje met smalle blaadjes en kruipt over de grond. Geef ze veel zon, vochtige, liefst zure grond en niet te veel voeding.

Een sierlijke en weinig bekende, tweejarige plant met mooi groengeel blad en kleine bloempjes in schermen: 70-120 cm hoog. De bloei is vrij vroeg, in mei en juni. Goed te combineren in een border, maar doorwaskervel is ook op zijn plaats in een bostuin (kan tegen schaduw) of zelfs een bloemenweide. De bladeren, jonge scheuten en bloemknoppen gebruik je rauw in salades of gekookt in soepen, stoofschotels enz. Extra mals is de groei onder een bleekpot. De wortels eet je gekookt en hebben een zachte selderiesmaak. De plant begint in de herfst te groeien en de bladeren zijn dus vaak beschikbaar gedurende de winter. Ze hebben een vrij sterke, heerlijk kruidige smaak die aan selderie doet denken. Zelfs de zaden zijn eetbaar en worden gebruikt als vervanger voor peper. Deze makkelijke plant groeit in het wild in Europa en Azië en kan goed tegen (eventueel iets zilte) wind.

Het blad en de bloemen van alle soorten Dovenetel zijn eetbaar, bloemetjes zijn heel decoratief op de saladetopping en het blad kan ze zowel rauw of als spinazie eten. Heel fijn gesneden is het ongekookte blad een kruidige gezondmaker over gerechten! Het vezelrijke blad bevat veel vitaminen en ijzer. De planten staan ook heel decoratief in een wilde natuurtuin. We mengen voor dit zakje minimaal 2 van de 4 soorten: de Lamium album, L. amplexicaule, L. maculatum en L. purpureum. Dat zijn de Witte Dovenetel, de Hoenderbeet, Gevlekte Dovenetel en Paarse dovenetel.

Niet veel mensen beseffen, dat de decoratieve en zeer smakelijke Drakenvrucht aan een cactus groeit! Kweek deze plant in een flinke pot, die op een pilaartje of tafel kan overhangen. Kwekerijen in de tropen binden 1-3 scheuten aan een stok van 1-3 m hoogte en toppen de planten vervolgens, waardoor productieve boompjes ontstaan. ‘s Zomers mogen de planten buiten in half zon, half schaduw (om inbranden van zon te voorkomen), bij veel regen liefst onder een afdak. ‘s Winters op een lichte, koele plaats tamelijk droog houden: in rust. Na jaren geduldige oogst komen de prachtige, witte bloemen en rozerode vruchten: rijp geplukt is het witte vruchtvlees met zwarte pitjes verrukkelijk: mildzoet, vergelijkbaar met meloen en kiwi!

ECO GETEELDE ZADEN! De planten schieten wel tot een hoogte van 2m op. Na de sierlijke purperroze bloei groeit een overvloed van paarsgekleurde peulen. De zaden zijn zowel vers als gedroogd heerlijk van smaak.
Goed voor windschermen.

ECO GETEELDE ZADEN! Dit is een vruchtbare, extra zoete (kreuk)erwten, een van de vroegste! Progress is inmiddels een historisch ras, maar nog steeds (in de hobbyteelt) een van de meest geliefde rassen in Engeland en de VS! De grote oogst van donkergroene peulen geven 8-10 erwten, die graag door kinderen rauw gesnoept worden... De planten groeien compact en zijn daarom ook geschikt voor teelt in bakken en potten. Opvallend is de zeer goede ziektebestendigheid!

Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

ECO GETEELDE ZADEN! Een moderne 'Alderman', 90 cm hoog, graag enige steun tijdens de groei. Geeft vrij grote erwten, een grote oogst, tamelijk laat in het seizoen. Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

De rijkst dragende suikererwt. Vrij laat oogstbaar. Hoogte 180 cm.

ECO GETEELDE ZADEN! Groeit in de kas of beschut buiten en kan in verschillende stadia worden geoogst: 1) vers in groenrijpe toestand kan de erwt zelfs rauw worden gegeten; 2) droog uitgerijpt kan de erwt worden geroosterd of na inweken gekookt; 3) (en dat is het hele jaar interessant) als kiemgroente geteeld. Zie hiervoor ook het hoofdstuk “spruitgroente”. Hoogte 60-80 cm. 'Sultano' is een rondzadig type. 100 g is voldoende voor 10 m². Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

ECO GETEELDE ZADEN!
Een bijzondere kekererwt uit Italië, aldaar bekend als Ceci Neri. De smaak is dieper en steviger dan de lichtbruine kekererwt, je maakt er bijvoorbeeld een originele donkere soep van: Zuppa di Ceci Neri, de smaak is ongeëvenaard. Uiteraard is deze kekererwt ruim inzetbaar, bijvoorbeeld in salades... een originele verschijning! Uit Indië komt ook een zwart ras, maar de Italiaanse is nog donkerder, iets groter en beter van smaak. Je vindt ze vooral in streken zoals Puglia en Basilicata.

Deze inmiddels al sinds 1940 in Zweden (provincie Dalarna) geteelde en aldaar aangepaste peul heeft reusachtige afmetingen en is opvallend mals en zoet! De peulen kunnen wel 3 cm en 15-20 cm lang worden aan 3 m hoge planten. De tweekleurige bloei, die voorafgaat aan de vruchtzetting is fraai violet met bruinpaars van kleur. De rijpe zaden herken je aan de grijsgroene kleur met zwarte stippen.
Een stukje geschiedenis: rond 1940 kregen Alida en Efraim Andersson zaden van deze reuzenerwt van een locomotiefmachinist, Birger Wilhelm Bergfält, in Ludvika. Toen Alida en Efraim rond 1975 verhuisden, wilden ze de peulen graag laten voortbestaan en gaven hem aan tuinman Olle Ridelius in Vassbo. Hij gaf het op zijn beurt aan de Sesame-vereniging. Hoe de machinist, die leefde tussen 1890 en 1945, aan de zaden kwam, is moeilijk te zeggen, maar er bestaan al sinds de 19e eeuw verschillende soorten reuzensuikererwten.

Kijk ook op dit YouTube filmpje: www.youtube.com

Uit een kruising tussen de goudgele en paarse peultjes ontstond deze prachtige roodpeulige peul. Een beauty als de zon erdoorheen schijnt, de plant heeft grote groeikracht en wordt (op de klei) wel 2 m hoog met een flinke oogst aan malse, fraaie peultjes.

ECO GETEELDE ZADEN! Een historisch, middelvroeg ras, dat tamelijk laag blijft (50 cm). De oogst van de malse en heerlijk zoete peultjes is groot! Pluk ze met een lengte van 5 cm, dan zijn ze het smakelijkst en nog draadloos. Dit ras is resistent tegen Fusarium oxysporium, een beruchte schimmel. Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

De nakomelingen van deze paarse frambozen geven een waaier aan planten waaruit je zelf je lekkerste variëteit kunt selecteren na een paar jaar. De meeste zullen paars terugkomen: heerlijke, sappige vruchten en in de zomer oogstbaar!

Een fantastische orangerieplant met enorme groeikracht! Op een hoogte van 2-3 m (met dikke stengels) gaat de plant rijk bloemen met trossen lilaroze pijpvormige bloemetjes. Na de bloei ontstaan schitterende donkere bessen, die goed te eten zijn! Alleen de naam doet denken aan een fuchsia... Geef ze een grote pot en een plek in de zon of halfschaduw, zeer voedzame grond en op tijd water wordt erg gewaardeerd... regelmatig snoeien mag overigens ook, als je de plant te hoog of niet vol genoeg vindt. De plant kan slechts een klein nachtvorstje hebben, zet deze dus op tijd vorstvrij, de plant groeit van oorsprong in Zuid-Mexico tot Panama.

Het leuke (en mooie!) trosje met witroze bloemetje met het iets driehoekige zachte blad wekt al nieuwsgierigheid. De jonge vruchten zijn eetbaar als okra: fijn snijden en in de soep als gezond bindmiddel, zeer jong bij de augurkjes als zuurtje; de rijpe vruchten bevatten eetbare zaden, die je rauw of gekookt kan eten en waar ook een fijne olie uit geperst wordt. Tenslotte kan een zwarte kleurstof gewonnen worden uit de zaadlijsten.
Als dit Mexicaanse kruipplantje zijn rijper wordende, grillige en gespleten vruchtjes laat zien, dan slaat de verbazing toe! Rank en krom als een gemzenhoorn en gedroogd nog griezeliger! De plant doet het ook in een flinke pot, geef ze een warm en vochtig plekje.

Dit winterbestendige familielid van onze worteltjes bloeit fraai met gele schermbloemen vergelijkbaar met Dille en Venkel. De eetbare bloemen zijn sterk op de vaas! Meng de bloemen (zonder de hoofdstengel) door salade of roerbak ze kort zoals broccoli. De totale hoogte van de (bloeiende) plant is 50-100 cm, de bloei valt in mei-juni. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde, vochtige plaats. De planten zijn meestal vrij van enige aantasting, de vlinders zijn er dol op. De wortel wordt voor geneeskrachtige werking aangewend, zie internet.

Guave is een heerlijke, geurige vrucht, rijk aan vitamines. Uit zaad kweek je planten met variatie in vruchtgrootte (4-12 cm) en kleur. Vruchten worden rijp of onrijp gegeten. Het blad werkt stoppend. Geniet ook van de kleine, witte bloemetjes. Ze hebben sierlijke, lange meeldraden. Een sterke kuipplant, die bij vorst het beste in de schuur of (koel) naar binnen kan. De planten kunnen na 2-8 jaar gaan bloeien en vrucht dragen.

Alle delen van deze (hier en daar algemeen voorkomende) wilde plant zijn eetbaar. De lintbloemen (“bloemblaadjes”) door de sla, de wortel kort in de roerbakpan en vooral het jonge blad is heerlijk mals en zacht van smaak door de salade. In het voorjaar loont het om de planten bij de eerste groei te bleken, net als molsla, voor een extra mals effect. De bloemen lijken wat op onze paardebloem, maar is hoger (40-120 cm hoog). Het bladrozet staat aan de basis van de plant.

Een bijzondere vrucht uit Vietnam, in de tropen meerjarig, al meteen opvallend door de prachtige bloei, daarna gevolgd door heldere, oranjerode vruchten. Die kleur ontstaat als gevolg van het rijke gehalte aan bètacaroteen en lycopeen. Doordat er vrouwelijke en mannelijke planten ontstaan, kan je het beste 4 of 5 planten door elkaar laten groeien om zeker te zijn van vruchtzetting.
Meestal zijn de vruchten rond of langwerpig, ongeveer 13x10 cm, bedekt met kleine stekels. Bij het rijpen veranderen ze geleidelijk van kleur, van groen naar geel, oranje en uiteindelijk rood. Wacht tot de vruchtjes lekker zacht worden, ze zijn dan op zijn lekkerst, hoewel ze in India juist ook onrijp als groente worden gekookt of geroerbakt.
De smaak is mild van smaak met een bittertje en stevig, geel vruchtvlees, binnenin zitten de eetbare zaadjes in een felrood (eetbaar) zaadmembraan. Dit rode zaadmembraan wordt traditioneel gebruikt om kleefrijst rood te kleuren (meekoken).
Het jonge blad wordt geblancheerd en met chilisaus als snack gegeten, of gewoon in de soep meegekookt. Omdat de plant meerjarig is, kan je ze in grote potten vorstvrij overwinteren of een flink winterdek in de tuin geven.
Het is niet verwonderlijk dat de vrucht veel gebruikt wordt in traditionele geneeskunst, want de vrucht bevat veel gezonde onderdelen, naaste de bètacaroteen en lycopeen noemen we: een hoge concentratie linolzuur (omega-6) en omega-3-vetzuren.
We kunnen nog veel meer toepassingen noemen speur maar eens op internet!

Dit zwartzadige familielid van de Mosterd komt veelvuldig in het wild voor in Nederland. Als je deze een keer zelf zaait, dan herken je deze beter in de natuur! De jonge blaadjes zijn heerlijk pittig door de sla en het oudere blad kan je roerbakken. De bloemetjes en bloemknoppen (als broccoli) zijn uiteraard ook eetbaar (rauw of na kort blancheren) en de oliehoudende zaden kan je persen tot mosterd. De bloemen worden graag bezocht door bijen en hommels!

Deze veelzijdige struik (of kleine boom) bloeit prachtig met seringlila bloemen. De bloei is vroeg, voordat het blad ontwikkelt. De hartvormige of niervormige, grijsgroene blaadjes zijn ook een sieraad, ze kleuren in prachtig warme tinten in de herfst voordat ze afvallen. Vlinders en bijen zijn dol op de bloemen, maar ook de mens heeft er iets aan: de knoppen zijn eetbaar (en in te maken) als kappertjes, de bloemen zijn eetbaar en hebben een frisse citroensmaak. De onrijpe peulen zijn kunnen worden geroosterd en de zaden zijn gekookt eetbaar. Een ideale plant dus in de permacultuur!

Een redelijk vorstbestendige (kleine) boom, die ook goed in de pot groeit. Het blad is donkergroen en glanzend. In de herfst, voordat het blad valt, kleurt deze prachtig goudgeel. Uit de kleine, groene bloesem ontstaan oranje-gele vruchtjes van 1-2 cm doorsnee. Deze rijpen in een goede zomer bruinrood na en zijn eetbaar! Dios Pyros betekent letterlijk “godenpeer”: goed (over) rijp smaken ze goddelijk lekker! In Zuid-Europa worden ze veel gedroogd en doen dan aan dadels denken.

Een echte 'waterdipper' zoals de 'Birdhouse', lichtgroen van kleur, een buik van 15 cm doorsnee. Het verschil met de anderen zit hem in de dunne hals van ongeveer 20 cm lengte, die bij kruipende teelt decoratief gebogen is.

Een familielid van de tomaat met een bizarre naam! Vroeger, toen er nog kanibalen op de Fiji-eilanden woonden, werd het verhaal door de botanicus B.C. Seeman opgetekend (in 1864) dat mensenvlees samen met 2 kruiden toch echt met de saus van deze vrucht moest worden bereid om appetijtelijk te zijn… We zijn niet van plan het uit te testen. Ondertussen is het weer een interessante vruchtgroente: gezonde blad-groei met volop vruchten van 4cm ∅. De smaak is iets bitterder dan onze gewone tomaat, ideaal voor roerbakken of koken dus. Het blad is overigens ook eetbaar. Hoogte van deze bossige plant: 1-1,5m.

Vanwege de gezonde groeikracht wordt deze Australische wilde plant graag gebruikt als onderstam cq. veredeling voor Aubergines. Laat ook zeker een aantal planten doorgroeien tot de geweldig sierlijke planten, die als kuipplant jaren meekunnen. Bij regelmatige snoei ontstaan jaarlijks planten van 1-2 m met fraai ingesneden (handvormige) bladeren en talloze violetblauwe bloemen met oranjegeel hartje. Uiteindelijk groeien hieruit sierlijke trosjes met 2 cm grote vruchtjes, die zowel rauw als gebakken worden gegeten, pas echter wel op: onrijp zijn ze giftig! Wacht met oogsten tot ze (oranje)rood, zacht en als het ware van de plant vallen. De smaak is opvallend zoet met soms een bittertje. Per jaar kan aan dezelfde plant smaakverschil optreden.

Deze prachtige plant groeit bij ons in het wild, je kent vast wel de bekende rijpe bloembodems die aan je kleren blijven klitten, wij gooiden als kind die klitten naar elkaar. Achteraf best gevaarlijk, want ze zijn gevaarlijk voor huid en ogen... In de vacht van dieren blijven deze hangen en zodoende wordt de plant over grote afstand verspreid. Maar het dier heeft er veel last van.
In Japan (Gobo), China (Niubang), Taiwan en Korea (Ueong) gaat men wat serieuzer met deze plant om en laat deze na het zaaien enkele maanden groeien om vervolgens de jonge wortels te oogsten, deze smaken zacht, zoet, iets pittig en heerlijk in salades. Je kan ze ook koken of bakken, je vindt heel veel toepassingen op internet. Behalve de niet-aantoonbare werking tegen haaruitval heeft Kliswortel wel veel bewezen geneeskrachtige werkingen, ik noem er enkele: bloedzuiverend, bacterie-onderdrukkend en goed voor de huid. Je vindt veel meer op o.a. de site van pfaf.org
Wij bieden speciale rassen aan, die een goede kwaliteit wortels vormen.