Een van de fijnste, korte (niet klimmende) boontjes. Dit is de variëteit die wordt gebruikt om in te blikken. Door de goede smaak zijn ze na invriezen of inmaken nog steeds zeer aantrekkelijk!

Een witzadige, rijkdragende selectie met 16-18 cm lange, slanke peulen. Meestal draadloos en boterzacht. Dit ziekteresistente ras kan lang worden doorgeplukt.

De zachtste boterbonen zijn de zwartzadige rassen, waar dit ras er één van is. Deze selectie uit de oude Mont d'Or heeft iets platte peulen met een zeer zachte, verfijnde smaak. Het enige nadeel: zwartzadige rassen zijn iets zwakker bij een regenachtige, koude zomer. Maar die komen steeds minder voor…

Mooie, fijne, gele boterboontjes, maar dan groeiend aan de stok, klimmend dus! Sunshine wordt vrij lang, 18 cm, is mooi rond en vlezig en heeft een fijne, zachte bonensmaak. Het is ook nog eens een zeer ziektebestendig ras!

Envi is een van de beste klimmende Kousenband-selecties voor professioneel gebruik! De donkergroene, lange bonen meten 60-70 cm lengte zijn zeer ziekteresistent! Een extra belangrijke eigenschap van dit ras is, dat deze vroeg vruchten maakt omdat deze daglengteneutraal is.
Kousenband is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. De zaden zijn bruinrood met een wit naveltje.

Terug van weggeweest: de niet klimmende kousenband, zowaar geen algemene verschijning! Dit roodzadige ras vormt flinke planten (50 cm hoog) en bloeit sierlijk blauwpurper. Per bloemtros ontstaan 2-4 slanke bonen van ca 30 cm lang. Virusresistent, heeft bij uitzaai in juni een goede kans in de vollegrond.

Deze groene, lange Kousenband (60-70 cm) is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. De peulzetting is vrij laat omdat het een korte-dag-plant is. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. We verkopen een bruin-rood-zadig en zwartzadig ras, de voorkeur is per klant verschillend. Dit is de bruin-rood-zadige, een klimmende plant!

Deze groene, lange Kousenband (60-70 cm) is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. De peulzetting is vrij laat omdat het een korte-dag-plant is. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. We verkopen een bruin-rood-zadig en zwartzadig ras, de voorkeur is per klant verschillend. Dit is de zwartzadige, een klimmende plant!

Dit familielid van de kousenband moet zeer jong geplukt worden om ze met peul-en-al te kunnen eten. Beroemd en geliefd zijn vooral de droogboontjes, die uit de rijpe peulen te oogsten zijn, onrijp (dus groen) oogsten van de zaden kan uiteraard ook, is veel meer werk, maar de smaak is subliem. Ze hebben sowieso een heel eigen smaak en staan in kookboeken bekend als zwartoogboontjes. De bite is stevig en minder melig dan zijn broertje de droogboon, die van een ander geslacht afkomstig is. Van oorsprong is het eten van Black Eyed Peas een Italiaanse traditie die waarschijnlijk in Amerika is gekomen door de Italianen. Nu geeft het geluk in de VS om ze op 1 januari te eten...
Deze oogboontjes komen als een van de weinigen uit de zgn. Oude Wereld, de oorsprong ligt in Afrika en Azië, de oude Grieken en Romeinen aten ze al en in de Middeleeuwen werden ze op grote schaal geteeld.
Uiteraard zijn er weer veel berichten dat dit de gezondste boon is die er bestaat... o.a. door een hoog gehalte Vitamine A en B, goede vezels, Kalium en Proteïnen.

Deze zaden zijn behandeld tegen kiemschimmels

De eerste purperkleurige echte kousenband. Peulen groeien tot een lengte van 40-50 cm en verkleuren tijdens het koken naar groen.

Dit is ten onrechte een onbekende bonengroep in ons land, in Amerika is de Cowpea erg bekend, de naaste familie is kousenband. In de loop van de jaren zal wellicht meer aandacht komen, want ze zijn zeer gezond en voedzaam. Eet ze heel jong groen als peultjes, in een later stadium onrijp gedopt (als erwten), tenslotte kan het bruinrode, vrij grote boontje droog worden geoogst, die kan je lang bewaren en voor het koken even in de week zetten.

Onbekende bonengroep in ons land, de naaste familie is kousenband. In de loop van de jaren zal zeker meer aandacht komen omdat de smaak uitgesproken aromatisch en het mondgevoel heerlijk krokant is. Eet ze heel jong (purper met groene peultjes), in een later stadium onrijp gedopt (als erwten), tenslotte kan het roze, ronde boontje droog worden geoogst, houdt wel rekening met tamelijk lange kooktijden…

Vreemd dat in ons land de limaboon nauwelijks is doorgedrongen. Aan de smaak ligt het niet: deze lage struikbonen kunnen jong geplukt worden en zijn dan zacht als peultjes met een pittige smaak. Zie internet voor talloze recepten. Doorgegroeid ontstaan de vele peulen met (onrijp) rozerode of (rijp) bruin gevlekte droogboontjes, die uitstekend van smaak zijn: notig met een boterzachte textuur. Ze groeien ook heel goed (binnen en buiten) in potten, de witte bloemetjes geuren heerlijk en lokken vlinders. Tip voor het koken van de droge bonen: eerst 12 uur voorweken (niet te warm), vervolgens minimaal 45 minuten koken, geen zout vooraf en regelmatig schuim spatelen (i.v.m. bitterstoffen).

Opvallend fraaie droogboon, die de mooie kleuring ook na koken behoudt. Een tropische boon, die een ontdekking in ons land waard is. Eetbaar zijn de verse of de rijpe zaden. Bij het zaaien zijn de prachtige bonen al zichtbaar: wit met dieppurperen vlekjes en vlakken. De boon houdt van een warm plekje (in de kas mag ook!) en klimt langs touwtjes of stokken. Limabonen hebben een boterachtige smaak en romige textuur. De duidelijk nootachtige smaak wordt soms vergeleken met kastanjes.

Een onbekende, maar smakelijke bonengroep in ons land, de naaste familie is kousenband. In de loop van de jaren zal zeker meer aandacht komen omdat de smaak uitgesproken aromatisch en het mondgevoel heerlijk krokant is. Eet ze heel jong groen als peultjes, (dit ras heeft lang houdbare peultjes) in een later stadium onrijp gedopt (als erwten), tenslotte kan het kastanjebruine boontje droog worden geoogst, houdt wel rekening met tamelijk lange kooktijden… In de tropen is deze boon een belangrijk gewas: zeer droogteresistent en ook bestand tegen schaduw, waardoor deze in combinatie met maïs of suikerriet wordt verbouwd.

Een lage, ziekteresistente naaldboon met witte zaden. Oogst ze vroeg voor extra fijne boontjes met een heerlijke “bite”!

De vroegste naaldboon zonder draad. Het is een sterke groeier, maar vormt toch een stevig gewas. De fijne peulen bereiken ongeveer 12 - 14 cm lengte, pluk je ze extreem jong, dan kweek je ze in de traditie van de echte Franse Naaldboon, dit ras blijft echter ook in ouder stadium tamelijk dun en zonder draad. Bij het zaaien valt meteen op, dat dit een zwartzadig ras is, dat gaat meestal (en ook bij Nautica) samen met een extra diepe smaak en met fraaie violetten bloei! Verwacht een geweldige opbrengst per plant bij elke weersomstandigheid.

De fijnste naaldboon zonder draad. De groei is optimaal compact en stevig, de fijne peulen bereiken ongeveer 12 cm lengte en de meeste worden niet dikker dan 6,5 mm! Pluk je ze extreem jong, dan kweek je ze in de traditie van de echte Franse Naaldboon, dit ras blijft echter ook in ouder stadium zeer dun en zonder draad. Verwacht een geweldige opbrengst per plant bij elke weersomstandigheid.

Ras uit Frankrijk, dat waarschijnlijk in 1892 is ontstaan. Een prachtige oogst van fijne, groene bonen, die zich goed lenen voor extra vroege oogst (naaldbonen) maar ook bij later plukken goed mals blijven. Houd dan wel rekening met draad, even iets meer werk om schoon te maken dus. Overigens klinkt vaak de (nostalgische) verzuchting, dat de ouderwetse bonen met draad de lekkerste waren! De bruine zaden zijn opmerkelijk en typerend voor naaldboonrassen. De peulen zijn vrij lang.

Al in 1654 werd dit ras genoemd door de Duitse botanicus Michael Titus. Toen al een bestaand ras dus en inmiddels tamelijk zeldzaam. Het eerste dat opvalt zijn de pikzwarte zaden, die uit de rijpe peulen te oogsten zijn en in dat stadium een heerlijke en sierlijke droogboon vormen. De verse pronkbonen zijn ook niet te versmaden en groeien na bestuiving van de sierlijke, oranjerode bloemen. Oogst ze jong voor een malse en smakelijke snijboon.

Deze pronkboon is uniek in zijn soort: paarse peulen! Een bijzonder opvallende verschijning na de sierlijke, oranjerode bloei. Laat je de peulen iets afrijpen dan zijn de bonen helder roze en kunnen vers gedopt worden. Helemaal afgerijpt worden de zaden lilaroze met zwarte vlekken en spikkels. Deze bijzondere pronkboon is klimmend.

Zeer sterke boon, gebruik hem als windkering voor uw gewone snijbonen, jong geplukt zijn ze minstens zo smakelijk. Als de bonen langer hangen kunnen de afzonderlijke bonen(zaden) worden gepeld. Deze zijn bekend onder de naam “aardappelboontje”. Vanwege de zeer grote afmeting van de witte zaden is de passende streeknaam “boerentenen” ontstaan.

Dat je met pronkbonen pronken kunt zal je beleven met deze mix van 10 soorten klimmende rassen in alle verschillende voorkomende kleuren: rood, wit, zalmroze en rood-wit. Een vrolijk bloeiend feest van smakelijke snijbonen! Oogst de peulen jong voor malse (snij)bonen of laat ze rijpen voor een wonderlijke (droog)bonenschotel.

Hiermee haalt u een echte showboon in huis, de Engelsen noemen dit ras de "Exhibitor's Runner Bean" vanwege de record-peullengte van 40-50 cm! Daarbij hoort natuurlijk ook een recordbreedte van bijna 2,5cm. Laat er eens een paar doorgroeien om een record op uw tuin te vestigen…! Voor de rest: jong plukken geeft de meest malse byte. Roodbloeiend, rood met zwarte zaden.

‘Mergoles’ is een selectie uit de oude, witbloeiende ‘Emergo’, maar blijft extra lang zacht en draadloos, waardoor je de bonen ook wat rijper kan plukken.

Een roodbloeier met een grote oogst van vrij lange peulen met goede smaak en textuur. Deze klimmende soort groeit aan stokken van 2-3m lengte.

Zo wil iedereen wel groente in de siertuin! Het goudgele blad klimt snel en sterk tegen schutting, gaas of langs stokken. Prachtig is het pittige contrast met de oranjerode bloemen. Na de bloei groeien smakelijke snijbonen, die jong geplukt op zijn best zijn. Jong plukken stimuleert ook goede doorbloei.

Queen of Hearts behoort tot de Engelse Jackpot Serie, dat zijn compacte, rijkbloeiende pronkbonen die zich heel goed lenen voor teelt in potten of op een veldje in de tuin. Dit ras geeft een helderrode bloei, die gevolgd wordt door heerlijk malse bonen. Oogst pronkbonen jong, dan zijn ze het lekkerst en dan bloeit de plant het langst door.

Solitaire behoort tot de Engelse Jackpot Serie, dat zijn compacte, rijkbloeiende pronkbonen die zich heel goed lenen voor teelt in potten of op een veldje in de tuin. Dit ras geeft een helderwitte bloei, die gevolgd wordt door heerlijk malse bonen. Oogst pronkbonen jong, dan zijn ze het lekkerst en dan bloeit de plant het langst door.

Sweepstake behoort tot de Engelse Jackpot Serie, dat zijn compacte, rijkbloeiende pronkbonen die zich heel goed lenen voor teelt in potten of op een veldje in de tuin. Dit ras geeft een wit-rode (tweekleurige) bloei, die gevolgd wordt door heerlijk malse bonen. Oogst pronkbonen jong, dan zijn ze het lekkerst en dan bloeit de plant het langst door.

‘Lady Di’ en ‘Windsor’ zijn beide roodbloeiende pronkbonen van de moderne generatie: lang en slank (26-30 cm) en vrijwel draadloos, waardoor ze tijdens een warme zomer lang mals en oogstbaar blijven. Geniet ook vooral van de fraaie rode bloei, bijna een sierplant!
We leveren 1 van de 2 genoemde variëteiten, naargelang beschikbaarheid.

Deze roodbloeiende pronkbonen zullen je verbazen! De peullengte kan met wat hulp oplopen tot wel 60 cm! Je kweekt deze kampioenkandidaat niet alleen voor een wedstrijd, maar ook omdat de smaak en opbrengst zeer goed is! Doe je wel mee aan een wedstrijd? Zorg dan dat de plant eerst flink kan groeien, mulch de grond en geef water als het droog weer is. Is de plant nog niet bovenaan de stokken maar gaat deze toch bloeien? Pluk die bloemen dan eerst weg. Is de plant groot genoeg, dan mag de bloei komen en de eerste peulvorming ontstaan. Laat aan 1 plant maximaal 5 peulen ontstaan, zodat alle kracht in die vruchtgroei gaat zitten. Zo kan je de kampioen van Nederland (of in elk geval van je omgeving) worden.

Een van de vroegst oogstbare, klimmende pronkers. De peul is vrij kort. Tenslotte het meest opvallende van dit ras: de prachtige, zalmroze bloei! De mooie moestuin….

Wat kan de groentetuin toch af en toe mooi zijn..... U vond die rode Pronkers vast al heel fraai, ziehier een herintroductie van een oud ras uit Engeland: een fantastisch, 2-kleurig bloeiende soort: in de knop rood, bloeit met witte “lipjes” en rode “vlaggetjes”. Als toegift een enorme oogst!

Prachtige bloedrode bloemen, dit historische ras is van Hollandse bodem en draagt lange peulen. Heerlijk van smaak, vroeg oogsten! Toch te laat geoogst? Oogst de prachtige droge bonen en kook er een heerlijke bonensoep van.

Bloedrood is de bloei van dit doordragende lage ras. Draagt vroeg en geeft bij regelmatig plukken 10-12 weken lang oogst.

De prachtige rood-witte bloei pronkt allereerst. Spoedig volgt een goede oogst van draadloze gezonde pronkbonen. Een ideaal ras voor kleine plekjes, teelt in potten of gewoon in de siertuin..…

Sierlijk, klimmend peulgewas voor een zonnig plekje buiten of in de kas. Deze vlinderbloemige bloeit prachtig lilaroze in lange bloemtrossen met purpergroen tot roodpurper blad en wordt als sierplant (eenjarig) enorm gewaardeerd, niet in de minste plaats omdat nog niet veel mensen dit gewasje kennen. Voor de moestuinier: na de bloei groeien korte, felroze peultjes met een aangename zachtzoete smaak, populair in Azië! Jong plukken, kort koken of smoren in bijv. Tarkari (Surinaams gerecht), het roze verandert na koken in groen. De droge boontjes kunnen uiteraard ook worden gekookt, maar het water moet 2x worden ververst vanwege licht toxische eigenschappen. In de tropen wordt het jonge blad door salade en het oudere blad als spinazie gebruikt. De stevige wortels kunnen worden gekookt of gebakken. Multifunctioneel eetbaar!

Sierlijk, klimmend peulgewas voor een zonnig plekje buiten of in de kas. Deze vlinderbloemige bloeit in het mooiste helderwit in lange bloemtrossen met heldergroen blad en wordt als sierplant (eenjarig) enorm gewaardeerd, niet in de minste plaats omdat nog niet veel mensen dit gewasje kennen. Voor de moestuinier: na de bloei groeien korte, frisgroene peultjes met een aangename zachtzoete smaak, populair in Azië! Jong plukken, kort koken of smoren in bijv. Tarkari (Surinaams gerecht). De droge boontjes kunnen uiteraard ook worden gekookt, maar het water moet 2x worden ververst vanwege licht toxische eigenschappen. In de tropen wordt het jonge blad door salade en het oudere blad als spinazie gebruikt. De stevige wortels kunnen worden gekookt of gebakken. Multifunctioneel eetbaar!

Deze zwartzadige soja geeft een goede opbrengst in ons klimaat (bij normale zomers…) De smaak wordt extra gewaardeerd, de structuur is stevig. Heerlijk zijn de vers gedopte boontjes, in Japan “Edamame” genoemd.

Er is veel vraag naar Gentech-vrije sojabonen, vandaar dat er hard wordt gezocht naar rassen, die goed in Europa groeien. Wij verzamelen deze rassen graag: ‘Elena’ is een ras, dat in Engeland als beste uit de bus komt. De teelt van soja is vrij eenvoudig en vergelijkbaar met bonen, ontdek ook eens hoe fraai de sojaplant er uit ziet! Vers gepelde soja heet in Japan “Edamame”.

Wie kent de naam niet van deze zeer voedzame en eiwitrijke peulvrucht!? Leuk om eens te telen: de zaden kunnen rijp en onrijp worden gegeten. Dit ras is uitgebreid in Noord-Europa getest en wordt rijp in ons klimaat. Heerlijk zijn de vers gedopte boontjes, in Japan “Edamame” genoemd.

Dit Zweedse Sojabonenras groeit goed in Noord-Europa en heeft een zeer goede oogstverwachting! Soja wordt in veel voedingsmiddelen verwerkt vanwege de hoge voedzaamheid. Heerlijk zijn de vers gedopte boontjes, in Japan “Edamame” genoemd, maar in bijna alle gebieden van de tropen bekend.

Er is veel vraag naar Gentech-vrije sojabonen, vandaar dat er hard wordt gezocht naar rassen, die goed in Europa groeien. Wij verzamelen deze rassen graag: ‘Giallo Sano’ is een lichtgekleurd ras, dat in Italië zijn oorsprong heeft en het in de meeste zomers van ons land goed doet. De teelt van soja is vrij eenvoudig en vergelijkbaar met bonen (warmteminnend!), ontdek ook eens hoe fraai de sojaplant er uit ziet! Vers gepelde soja heet in Japan “Edamame”. Als kiemgroente is Soja ook erg lekker! Zoals voor alle bonen geldt: eet ze met mate!

Er is veel vraag naar Gentech-vrije sojabonen, vandaar dat er hard wordt gezocht naar rassen, die goed in Europa groeien. Wij verzamelen deze rassen graag: ‘Green Shell’ is een nieuw ras, dat veel getest is in het klimaat van Noord-Europa en dus ook bij een mindere zomer een goede oogst moet geven. De teelt van soja is vrij eenvoudig en vergelijkbaar met bonen, ontdek ook eens hoe fraai de sojaplant er uit ziet! Vers gepelde soja heet in Japan “Edamame”.

Er is veel vraag naar Gentech-vrije sojabonen, vandaar dat er hard wordt gezocht naar rassen, die goed in Europa groeien. Wij verzamelen deze rassen graag: ‘Siverka’ is een nieuw ras uit Engeland, dat in 2016 is geïntroduceerd. Het komt van de zelfde kweker als het al iets oudere (maar zeer succesvolle) ras ‘Elena’. De teelt van soja is vrij eenvoudig en vergelijkbaar met bonen, ontdek ook eens hoe fraai de sojaplant er uit ziet! Vers gepelde soja heet in Japan “Edamame”.

Wie kent de naam niet van deze zeer voedzame en eiwitrijke peulvrucht!? Leuk om eens te telen: de zaden kunnen rijp en onrijp worden gegeten. Dit ras geeft een grote oogst aan stevige, krachtige planten. De meeste peulen vormen 3 zaden, die vrij gemakkelijk te pellen zijn, zeker na kort blancheren. In Japan worden deze gepelde boontjes “Edamame” genoemd.

Een interessante mix van verschillende rassen sojabonen: lage tot halfhoge (40-90 cm) types, donker- en lichtzadig, kortom een ontdekkingsreis binnen dit boeiende gewas dat zeer in opkomst is! Heerlijk zijn de vers gedopte boontjes, in Japan “Edamame” genoemd.

Deze fraaie droogbonen zijn via Duitsland (Astrid Storm) uit Spanje gekomen, uit het dorpje Algarrobo. De compacte planten bloeien lichtlila, de peulen zijn jong zeer goed eetbaar als sperzieboon en uiteindelijk oogst je de donkerrode zaden met oranje vlekken. Zeer gezonde groei en prima oogst.

Een gezond en fraai streekgewas uit het Spaanse Baskenland! De compacte planten tonen eerst de groene peulen, die jong zeer goed eetbaar zijn als sperzieboon en uiteindelijk oogst je de pikzwarte zaden!

Een klimmend Italiaans ras met kromme, gele peultjes. Voor de liefhebber van een volzadige boon is dit een ware lekkernij, de peul is volkomen vliesloos en zalvig na koken. De rijpe bonen zijn wijnrood met witte spikkels en als droogboontje eetbaar. Late vruchtzetting. Lijkt op het zeldzame boontje 'Sulfer'.

Dit oude ras geeft prachtige blauwe zaden met witte spikkels, die later verkleuren naar zwart met lichtbruine spikkels. De lage planten kunnen iets ranken, maar meestal is geen steun nodig. Vervolgens komen de fraaie, lichtlila bloemetjes. Jong geoogst zijn de peulen van deze boon heerlijk als sperzieboon!

De gelijkenis met de cranberry, maar ook (zoals de naam zegt) met kersenpitten is opvallend! Deze bonen worden vooral geteeld voor de oogst van de droogbonen. In de siertuin misstaan ze trouwens door de violetroze bloei geenszins! Aan de klimmende planten groeien brede, iets gebogen peulen van 11-12 cm lang met elk 7 boontjes. Soms mengen we deze donkerrode met de fraaie lichtbruine ‘Herrenböhnli’.

De Barangeon Nierboon, is een mooie slanke kleine roze/rode boon met een elegante marmering. Deze oude herondekte boon komt uit de vallei van Barangeon, in het noorden van Cher (Frankrijk), en wordt zeer gewaardeerd om zijn smaak.

Culinair
De Barangeon Nierboon blijft stevig en knapperig na het koken en is een zeer smaakvolle boon. Het heeft ook bijzonder interessante voedingskwaliteiten, met een hoog gehalte aan antioxidanten en een hoog eiwitgehalte. Traditioneel gegeten in soep, soms met vlees, maar sinds de jaren 50 ook veel in vinaigrette als maaltijdsalade.

Geschiedenis
Barangeon Nierboon komt niet voor in de archieven van 20e-eeuwse zaadcatalogi; de teelt ervan was beperkt tot het gebied van zijn oorsprong, de Barangeon-vallei, en de zaden werden rechtstreeks tussen tuinders uitgewisseld. Dankzij verzamelde getuigenissen kon de geschiedenis na de herontdekking in 2008 worden gereconstrueerd.

Zijn aanwezigheid in de Barangeon-vallei blijkt dus uit de jaren 1900. De variëteit nam een hoge vlucht in 1940-1950; het werd voornamelijk geproduceerd voor gezinsconsumptie,. Als de oogst goed was, kon deze op de markt worden gebracht, hetzij op kleine lokale markten, of in Bourges of Vierzon. Deze boon was een delicatesse: hij werd eens per maand gegeten en bij feestelijke maaltijden. In Vignoux sur Barangeon bereidde de dorpsherberg het voor op maaltijden voor bruiloften en communies.

In 2008 ontdekte Fanny Moyse, toen twee jaar medewerker van URGC (L'Union pour les Ressources Génétiques du Centre-Val de Loire), het bestaan van dit ras ... bij haar grootvader! Er volgde een lang werk van het verzamelen van getuigenissen, zaden, en kweektesten. Het ras is in 2017 door de URGC in de catalogus opgenomen.

Plant
Het is een krachtige variëteit. De variëteit is een stamboon (laagblijvend), maar de planten hebben soms klimneigingen! De peulen zijn groengeel, roze gevlekt. De zaden zijn roze gemarmerd met rood wanneer ze worden geoogst; de kleur veranderd dan in de loop van de tijd naar rood, gemarmerd met donkerder rood.

Stamdroogboon. Dat niet elke bruine boon hetzelfde is bewijst dit oude traditionele Hollandse ras. De bonen hebben eivormige tot ronde zaden. Opvallend sterke planten geven een hoge productie. De smaak is overheerlijk (als je tenminste van bruine bonen houdt…) Naast gebruik in hoofdgerechten ook geschikt om te koken tot soepboon.

Geschikt voor chili-con-carne, soep en andere gerechten. Laag gewas.

De lage planten (stam- of stoelbonen) krijgen groen-gevlekte peulen, die na drogen een sieraad zijn voor de herfsttafel: felrozerood met crème spikkels. De droge bonen zelf zijn crème met rozerode spikkels, het zijn deze spikkels die net als kievitseieren hebben geleid tot de Nederlandse naam. Het gebruik en de bereiding is gelijk aan de bekende bruine bonen, de smaak is zachter en fijner. De bonen blijven heel na het koken. Zowel uiterlijk als smaak maken deze boon wereldwijd zeer populair, maar niet in het minst in Italië onder de naam Borlotto / Borlotti.

ECO GETEELDE ZADEN! Deze lage boon wordt (jong) als gehele peul of (rijper) gedopt gegeten. De peulvorm is breed en kort. De kleur is opvallend roodbruin gevlekt, in rijp stadium wit met felrode vlekken. Vanwege deze kleur zeer populair voor de sier! De bonen zijn eveneens fraai gekleurd: wit met felrode tekening. Populair in Italië vanwege de unieke smaak! Lage plant.

Buckskin is een heerlijk romige, lichtbruine tot warmgele droogboon die veel heeft gereisd: hoewel hij ongetwijfeld zijn reis begon in Mexico, vond hij uiteindelijk zijn weg naar Zweden en werd in de jaren 1800 door Zweedse immigranten naar Buckeye (Montana) gebracht. Soms werd de boon wel 'Yellow Indian Woman' genoemd, het is een krachtig groeiende boon voor het korte seizoen die vele handen vol peulen vormt aan laagblijvende planten.

Buckskin is een betrouwbare hoogproductieve boon gebleken voor Noordelijke klimaten. Deze boon, die vroeg rijpt en gelijkmatig droogt, presteerde goed in proeven met droge-droog-boeren in zowel de Willamette-vallei in Oregon als de Snoqualmie-vallei in de buurt van Seattle, Washington. De peulen houden de bonen goed vast tijdens de oogst en zijn toch gemakkelijk te dorsen. Het is altijd vrolijk om de (dan nog) felgele bonen in de herfst uit de hoop puin te zien zeven.

Er zijn veel bonen om uit te kiezen, maar dit is de boon waar mensen altijd voor terugkomen. Buckskin heeft een vlezige textuur die tegelijk stevig en romig is en zijn vorm behoudt tijdens het koken. Het doet in veel opzichten denken aan een limaboon. Met een op zichzelf staande smaak belichaamt deze boon een rijkdom die maar weinig bonen kunnen evenaren. Geniet gewoon als gekookte bonen met een beetje knoflook, verwerk ze in een hartige succotash, laat ze zwemmen tussen wintergroenten in een stevige soep op koude avonden, of bak ze in traditioneel maïsbrood. Past ook goed bij roomsauzen of gestoomde bladgroenten zoals boerenkool.

Een prachtig oud ras met laag gewas, dus een zgn. stamdroogboon. De hommel onder de bonen, doet zijn naam eer aan: groot formaat droogboon met leuke tekening! Heerlijk in de bonenschotel of in/als soep.

Uit zeer oude Italiaanse traditie komt deze (voor ons) tamelijk onbekende witte boon van het Cannellini of Cannellino Type. Het is een stamboon, dus maximaal 50-60 cm hoog en hoeft geen steun. De boon is heel jong geplukt bijzonder smakelijk als naald- of sperzieboon, een veel gebruikte toepassing in Italië is het vers doppen van de boontjes, (voordat ze droog zijn dus) zoals de Fransen doen met Flageoletboontjes. Uiteindelijk kunnen ze ook worden geoogst als droogboon, als de rechte peulen van groen naar wit rijpen, ze danken er de Engelse naam 'White Long Bean' aan. Het oogsten gaat heel gemakkelijk, de helften laten gemakkelijk los. Bij droog weer lukt het zelfs om een potje onder de bonen te houden en de boontje erin te tikken! In Italië is ook deze witte droogboon zeer populair, bijvoorbeeld in minestrone, de smaak is iets notig en het mondgevoel zeer romig. De boon zet zich in volume 2-3x uit na inweken in water!

Deze pikzwarte bonen zijn zowel vers (er komen groene, gespikkelde en paarse peulen voor) als doorgerijpt als zwarte (droog)bonen te eten. De verse peulen zijn opmerkelijk mals met een te verwaarlozen draad. De Cherokee Indianen namen deze boon mee op hun zware mars naar Oklahoma, de zgn. Trail of Tears, een verplichte verhuizing, die duizenden mensenlevens heeft geëist. In 1977 is deze boon door (wijlen) Dr. John Wyche aan Seeds Savers Exchange gegeven. Zijn voorouders namen als Cherokee Indianen deel aan die dodenmars. Deze bonen klimmen (vaak halfhoog) en zijn dus een prachtig symbool bij het zaaien van de “3 zussen”: maïs, pompoenen en bonen. Zie bijvoorbeeld: www.reneesgarden.com class="desc-group">Droogbonen worden op verschillende manieren geoogst. Sommige rassen zijn met gehele peul ook eetbaar, anderen kunnen alleen vers of (gerijpt) droog gegeten worden. Tip voor het opslaan van droge bonen: om uitkomen van eventuele eitjes van de bonenvlieg te voorkomen plaatst u de goed gedroogde bonen 24 uur in de vriezer.

Een veelzijdige en zeer smakelijke boon! Het eerste wat opvalt zijn de glanzende, pikzwarte, ronde zaaiboontjes! De plant geeft platte bonen van 13 cm lang en 18 mm breed. De jong geplukte boon is draadloos, heerlijk mals en bijzonder smakelijk! Doorgegroeid kan de boon vers worden gedopt of (nog rijper) kunnen de zwarte boontjes droog worden geoogst: zo ontstaat de zeer gewilde uiterst donkere droogboon. 'Coco Noir' staat bekend om de bestendigheid tegen droge grond en warme zomers.

Via Astrid Storm bereikte ons deze fraaie rood-wit gevlekte boon uit de Jacob-Cattle-groep. De lage planten hebben een stevige plantopbouw, geven lange peulen met een zeer goede oogst.

Beeldschoon, gespikkeld droogboontje uit Polen, gekocht in een plaatsje aan de rivier de Dunajec. Dit Poolse boontje wordt al minstens decennia geteeld in de streek rond het Pieniny-gebergte. Het is een klimmer, die 180-200 cm hoog wordt, krijgt groene peulvruchten en is witbloeiend. De boon is deels donkerpurper, deels wit met donkerpurperen spikkels.
De bevindingen van een klant:
Ik heb de droogwinner Dunajec gekweekt en op het zakje staat: “de smaak horen wij graag van u”... nou die is geweldig! Wij hebben er soep van gekookt met een heerlijke zachte smaak.

Dit zeldzame lage (niet klimmende) boontje is uit de vergetelheid gered door enthousiaste bonenverzamelaars! Het Eksterboontje is een droogboontje en een naaldboontje in één. Zeer jong geplukt oogst je een mals en verfijnd naaldboontje met een heerlijke bite. Verder gerijpt kan je de peulen doppen of dorsen, zodat de fraaie droge boontjes eruit komen: half zwart en half wit met zwarte spikkels. Deze smaken heerlijk met een zacht “creamy” mondgevoel. De groei is gezond en de oogst zeer groot! In Frankrijk was dit boontje al rond 1900 bekend onder de naam ‘Superlative’ (dat zegt wel iets...) en de Engelsen houden het op Magpie (=Ekster).

Bekende Spaanse witte boon met een speciale vorm: vrij recht en langwerpig als een kort schoolkrijtje. Droog zijn ze 2,5 cm lang en 7 mm dik, gekookt zetten ze nog wat extra op. Oorspronkelijk komt deze klimmende boon uit Noord-Spanje (Asturias), wij verkopen de oorspronkelijke boon, die hier en daar erg duur verkocht wordt. Maak er een heerlijke Fabada van (recepten zie internet)! Ze smelten fluwelig op de tong…

De bonen worden groen als doperwten gedopt, of later als droge boon geoogst. Aromatische Franse lekkernij. Lage plant.

Uit oude Friese traditie! Deze crèmegele lage droogboon heeft een zachte schil en is ideaal als soepboon, maar wordt ook graag met een stukje spek gegeten. De zachte, romige bonensmaak van de soep wordt traditioneel gecombineerd met veel soorten kruiden en bouillons.

Uit oude Friese traditie! Deze crèmegele droogboon is van oorsprong een lage stamboon, maar op een bepaald moment (we weten niet wanneer) ontstonden er spontaan klimmende bonen, daar is ook mee doorgeteeld. Zo heb je per m² meer oogst en doordat de wind vrij door het gewas kan waaien, krijgen stokbonen niet snel te kampen met schimmelziekten. De geoogste bonen hebben een zachte schil en zijn ideaal als soepboon, maar worden ook graag met een stukje spek gegeten. De zachte, romige bonensmaak van de soep wordt traditioneel gecombineerd met veel soorten kruiden en bouillons.

Dat heb je met bonen, die uit een oude traditie komen, overal krijgen ze een andere naam en niemand weet de oorsprong meer. Een klimmende boon, die zowel vers (de gehele peul) als droog kan worden geoogst. De peulen zijn vrij plat en breed en ongeveer 12 cm lang, de bonen hebben bij rijping een prachtige kastanjerode tekening rond de navel. Late zaai is mogelijk, dit ras rijpt bij kouder weer nog prima na. De bekende Engelse schrijver Mat Coward is lovend over dit rasje: “One of my most reliable, heavy-yielding and useful garden crops is a type of climbing bean which I originally got a few years ago fro the Heritage Seed Library. I'm not sure whether it gets its name from its fat, round seeds or as a corruption of "pie" as in piebald - the two-tone beans are very attractive. You can eat the young pods whole, as French beans, but that would be a bit of a waste. I let them grow on to near maturity, when the beans are fully formed and coloured and the pods are starting to turn yellow and floppy.
At this state, I shell the beans and freeze them for use in cooked dishes through the winter. They freeze perfectly, retaining their floury, meaty texture. If you don't have a freezer, simply leave the pods on the plants until they are crisp and store the pea beans as dried beans for boiling.”

Lekker ouderwets droogboontje met citroengele kleur. Kookt tot een heerlijk romige soep. Lage plant.

Uit oude Groningse traditie! Deze gele droogboon heeft een zachte schil en is ideaal als soepboon, kookt dus snel tot pap. De zachte bonensmaak combineert met veel soorten kruiden en bouillons, de ideale basis voor een voedzame soep.

Aan de vergetelheid onttrokken! De boontjes groeien in 16 cm lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een ZWARTE tekening in de vorm van een lofprijzende engel of een vogel en omgekeerd zien velen er een soldaatje in! De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepurée of een zachte kekererwt. Heerlijk als humus maar ook in de salade! De planten blijven laag: ongeveer 50 cm.

ZIE 045245. Aan de vergetelheid onttrokken! De boontjes groeien in 16 cm lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een rood-bruine tekening in de vorm van een lofprijzende engel of een vogel en omgekeerd zien velen er een soldaatje in! De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepurée of een zachte kekererwt. Heerlijk als humus maar ook in de salade! De planten blijven laag: ongeveer 50 cm.

Aan de vergetelheid onttrokken! De boontjes groeien in 12-14 cm lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een rood-bruine tekening in de vorm van een monstrans met hostie. De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepurée of een zachte kekererwt. Heerlijk als humus maar ook in de salade! De planten klimmen langs stokken of gaas: 2-3 m hoog.

Dit prachtige, klimmende droogboontje is al minstens 100 jaar bekend in Australië en daar zeer geliefd vanwege smaak en productie. Na enkele testjaren blijkt het ras ook in Nederland een groot succes. Ieders fantasie wordt geprikkeld bij dergelijke gevlekte boontjes. Zo zien velen er de hemelvaart in gesymboliseerd: een persoon (Maria of Jezus) die bijna achter een donkere wolk verdwijnt. De traditie wil, dat de boontjes op hemelvaartsdag worden gezaaid en op Maria hemelvaartsdag (15 augustus) voor het eerst wordt geoogst.
Anderen zien een donkere heuvel met boerderijfiguren: een stal, een koe of een paard, de boer, etc. De boontjes kunnen vers geoogst worden als sperzieboontje. Later ontstaan de rijpe bonen, die geoogst, gedroogd, en afgesloten jarenlang bewaard kunnen worden.

Stamdroogboon (dus laag blijvend). Een zeer smaakvolle droge boon op vroege afrijping geselecteerd. Oorspronkelijk ontwikkeld middels klassieke plantenveredeling in Canada door het Kentville Research Station te Nova Scotia. Goede opbrengst en ook zeer geschikt als soepboon. Attractief!

Stamdroogboon. Een prachtig, historisch ras waarvan de oorspronkelijke beschrijvingen reeds terug gaan tot voor 1880. Afkomstig van een Amerikaanse verzamelaar, eigenlijk onbekend in Noord-Europa, maar doet het bij ons toch erg goed zo bleek uit meerdere jaars beproevingen. De goede smaak, fraaie uiterlijk (creme met wijnrode vlekken) en vrij ronde zaadvorm maken dit ras tot een welkome telg in de Vreeken-familie….

Dit zeldzame, bijzonder gekleurde boontje kent zijn oorsprong in Zuid-Oost-Europa (onze vindplaats: Rodopen in Bulgarije). Als jonge boon is het een lekkere sperzieboon, uitgerijpt oogst je de prachtige boontjes: wit met een moccakleurig veld en daarin kersrode streepjes… Daarom hebben wij deze naam eraan gegeven. Alleen de kleur al brengt je op culinaire ideëen! Een vrij laat rijpende stokboon: klimmend dus. Uiteindelijk komt deze boon uit Amerika, de gelijkenis met de eveneens late ‘Papa de Rola’ of ‘Dove's Breast’ is treffend. ‘Indian Shield Figure’ of ‘Hidatsa Shield Figure’ is iets afwijkend van kleur en w.s. vroeger oogstbaar.

Een zeer oud, historisch, Nederlands, Gronings ras, geliefd vanwege de fijne witte boontjes. Het zijn klimmende bonen (stokbonen), dat betekent: niet bukken met plukken en een grote oogst. We kunnen jaarlijks maar weinig kopen, dus wees er vroeg bij!
Onze kweker vertelde het volgende mooie verhaal: de bonen heb ik ongeveer in 1970 gekocht op een landbouwbeurs in Warffum. Een oude man maakte me er op attent, hij vertelde me over deze ‘Oldambster Witte’ (spreek uit: ol-dambster). De groene peulen laat je drogen aan de plant tot ze wit zijn. Vervolgens kunnen ze gedopt worden, goed drogen, een weekje in de vriezer (tegen het uitkomen van de eitjes van de bonenkever) en vervolgens koel bewaren. Het is in Groningen een delicatesse en met Nieuwjaarsdag worden ze uit traditie gegeten, verder de hele winter door. (commentaar: Grappig, deze traditie komen we ook tegen in de VS met de Cow Peas, ook een soort droogboon). Deze “Grunninger Dreuge Boon” maken we als volgt klaar: oudejaarsdag in de week zetten, ‘s morgens even afspoelen, tegen 11.00u op een zacht vuur zetten met een stuk spek, verse worst en een droge bink (gepekeld bovenbeen van het varken). Zonder de droge bink moet er wel wat zout bij, samen met een meelderige (=bloemige) aardappel is het een koningsmaal!

Bonen, die minder winderigheid veroorzaken is groot nieuws! Primbonen werden ontwikkeld door de oude Engelse veredelaar Dr. Colin Leakey. In Chili vond hij Manteca bonen, waar de zuigelingen kennelijk geen darmkrampjes van kregen. Hij maakte deze genetisch unieke boon geschikt voor ons klimaat. Een leuk en vooral ook erg lekker crème-groenachtig boontje in een bijna ronde vorm.

Een echt traditioneel Fries ras uit de Friese Wouden (Wâlden). Het ras dreigde uit te sterven, maar o.a. door de activiteiten van de Stichting Wrâldfrucht ligt deze mooie droogboon weer op ons bord! De kleur is violetrood tot donkerbruinrood met rozerode spikkels. De smaak is aangenaam pittig en de boon is na de kook tamelijk stevig. Traditioneel worden de ‘Reade Krobben’ gegeten met uitgebakken gerookt spek en spekvet, soms aangevuld met een lepel azijn. Tegenwoordig worden er bovendien vaak appelmoes en gebakken uien bij geserveerd. Een heel mooi overzicht van moderne en traditionele recepten is te vinden op de website www.waldpyk.com Uiteraard kunnen de bonen ook jong geoogst en als sperziebonen gegeten worden. Een enkel draadje zou de peul wel kunnen hebben. (tekst en foto’s uit www.doedestreekproef.nl) class="desc-group">Droogbonen worden op verschillende manieren geoogst. Sommige rassen zijn met gehele peul ook eetbaar, anderen kunnen alleen vers of (gerijpt) droog gegeten worden. Tip voor het opslaan van droge bonen: om uitkomen van eventuele eitjes van de bonenvlieg te voorkomen plaatst u de goed gedroogde bonen 24 uur in de vriezer.

De rode, Mexicaanse bonen hebben een uitstekende smaak, worden niet melig en worden (afgekoeld) ook in salades gebruikt. Lage plant. Voor 80 planten.

ZELDZAAM BONENRAS!
Een zeer vruchtbare, klimmende boon, waarvan je de peulen vers kan doppen (als een flageoletboon) of geheel droog kan oogsten. De verse boontjes zijn helderblauw, verwacht 6 boontjes per peul en de droge boontjes worden bijna zwart en zijn dan uiteraard lang te bewaren.
Deze prachtige, roze bloeiende boon is door spontane kruisingen ontstaan op het seedsaver veld van Lisa Bloodnick in Apalachin (Bloodnick Farm). Onze Nederlandse kweker vermeerderde het ras verder voor ons... Na enig experimenteren vond Lisa in 2018 dat het ras zuiver genoeg was. Het was een erg nat jaar en ‘Sacre Bleu’ bleek als enige nauwelijks last te hebben van schimmel, wat een prettige eigenschap is voor een boon, die geheel rijp moet worden geoogst!

De grote peulen (20 cm) dragen een flink aantal bonen. Deze stokoude klimmende variëteit is misschien al vanaf de 17e eeuw in Italië ontwikkeld en in de 18e eeuw in Frankrijk gesetteld. Nog steeds is dit ras zeer geliefd vanwege de verfijnde smaak en de zachte zaadhuid. Jong geoogst is de boon als zachte draadloze sperzieboon bijzonder lekker.

Sorry voor de naam, geachte vrouwelijke klant! Het verhaal achter dit klimmende boontje is, dat het één van de eerste draadloze soorten was, dat scheelde veel tijd met 'doppen'. Tijd besparen werd kennelijk niet als positief ervaren… De boon is vers of gedroogd eetbaar, de witte bonen blijven stevig na het koken.

Grote, witte, platte bonen... Proef de subtropen met deze grote Spaanse bonen. De klimmende planten groeien snel en de bonen rijpen vroeg (90 dagen).

Zoals de naam al verraadt, komen de Tarbais boontjes uit de Franse regio Tarbes. Ze werden vroeger (in navolging van de bewoners van Amerika, waar de boon vandaan komt) ook in Frankrijk samen met maïs geteeld, zodat de bonen een steuntje hadden aan de maïsplant. De naam “maïsboon” was vrij gebruikelijk in die tijd... De toptijd van dit oude ras was eind 19e eeuw, toen er bijna 19.000 ha van geteeld werd! Nu wordt deze droogboon vanwege zijn zeer verfijnde smaak (smelt op de tong...), dunne huid en lichte verteerbaarheid sinds 1986 weer professioneel geteeld voor liefhebbers en betere restaurants, veel Fransen kennen dit ras en kweken deze in eigen tuin.

Dit geldt als een van de mooiste droogbonen, voorzover dit objectief te bepalen is natuurlijk... De gele, slanke zaden zijn allemaal verschillend getekend met prachtige, bruinrode cirkellijnen. Heerlijke, rijke smaak met een mooie zachte textuur.

Milde, smakelijke droge laagblijvende (stam)boon. Traditioneel oud ras uit Vermont in New Engeland (VS). Doet het echter ook heel goed in Nederland/Noord-Europa. Geniet van de bijzondere kleur: zalm tot roze zaden met wijnrode spikkels. Sterke planten met goede opbrengsten. Ook geschikt als soepboon. Dit ras uit oude tijden werd jarenlang door Amerikaanse bedrijven gevoerd als paradepaardje.

Het Wieringer boontje groeide al op Wieringen toen het nog een Zuiderzee-eiland was! Het prachtige droogboontje was eigenlijk zo goed als verdwenen, maar dankzij een naar de VS geëmigreerde Wieringer familie is het boontje weer teruggebracht: dankzij de ijver van Eb de Vries is het boontje weer beschikbaar! Sindsdien wordt dit fijne boontje gekoesterd vanwege uiterlijk: wit met een grote, lichtbruine vlek rond de navel en de smaak: stevig en verfijnd. Het gewas is struikvormig tot middenhoog klimmend (60-150 cm hoog) en geeft een grote oogst. Zeer jong geoogst wedijvert het boontje met menig naaldboontje!

Waar de eerste draadloze boon vandaan komt is in de nevelen der historie gehuld. Zeker is, dat dit draadloze ras al in Noord Amerika bekend was in 1810 en afkomstig van Duitse immigranten. Amerikanen vonden het ontdraden van boontjes kennelijk een typisch huisvrouwenklusje, omdat dit ras weinig tot geen draad heeft ontstond de gekscherende naam "Lazy Housewife"… maar ja, de wasmachine bestond nog niet eens! Overigens geeft de plant een grote oogst aan lange, vlezige bonen, die vers of als droogboon gegeten worden/werden. De droogbonen zullen gemakkelijk stuk koken, rustig laten sudderen dus.

De (ook in het buitenland) beroemde Hollandse witte bonen. Laagblijvend met zalvende smaak.

Een zeer bijzonder, kleurrijk en uniek mengsel van (oude) bonen(land)rassen, cultivars en kruisingen daarvan, uit alle windstreken van de wereld! Uit o.a. Korea, China, Kenia, VS, Zuid-Europa, voormalige Oostblok, enz., enz. Uit de nazaten van honderden kruisingen, zijn voor Noord-West Europa geschikte typen geselecteerd en beproefd. Het betreft dus een zeer unieke en uiterst brede variatie van bonenzaden, waarvan de planten wel goed beproefd zijn en onder de Hollandse omstandigheden geteeld kunnen worden. Ideaal geschikt en leuk om uw eigen favoriete selectie uit te ontwikkelen ! Markeer hiertoe de beste, mooiste of meest unieke planten en ontwikkel zo uw eigen huisselectie! Ongetwijfeld zult u tussen deze collectie ook een aantal typen aantreffen die uiterst geschikt zijn voor gebruik als verse- of sperzieboon. De resterende planten kunt u oogsten en aanwenden voor een dan wel zeer unieke bonensoep! Als “ornament” zijn de zaden –bijvoorbeeld in een glazen fles- een attractieve blikvanger. Kortom: warm aanbevolen.

De naam Yin Yang is niet historisch maar wel raak. Ook de bijnaam "orcabonen" duidt al op het zwart-witte karakter van de droge boontjes, opvallend is het zwarte oog in het witte veld en het witte oog in het zwarte veld… In de zuidelijke VS brengt het eten van dit boontje met nieuwjaar geluk! De niet-klimmende, dus lage bonenplanten geven een flinke oogst van smakelijke droogboontjes.

Na het koken lichtgele, bijna zwavelkleurige droogbonen (vandaar de naam!) met een romige, intense smaak, ze blijven heel na het koken. De kleine bonen zijn vrij rond van vorm. Dit fantastische, historische ras vindt zijn oorsprong in Italië en werd rond 1990 alleen nog rond Loro Ciuffenna (zuidoostelijk van Florence) geteeld. Gelukkig heeft het groeiende bewustzijn voor oude rassen ervoor gezorgd, dat dit ras nu op grotere schaal wordt geteeld in de heuvels langs het Pratomagno gebergte in Noord-Italië. In Italië wordt dit ras op de 100e dag van het jaar gezaaid en heeft daarom de bijnaam “fagiolo del cento”, een andere naam is “burrino” genoemd naar de peervormige, traditionele, gele kaas.

Duivenbonen zijn oeroude bonen, die al in 6000 v. Chr. werden gegeten (wie weet voor hoelang al). We zouden ze dus gerust Adamsbonen kunnen noemen...! De groente kwam in ons land door de Romeinen en heeft de hele Middeleeuwen op zowel mensen- als dierenmenulijst gestaan. Het Cruydt-Boek van Dodoens (1644) noemt de “Kleyne Boonkens” of “Zeeuwsche Boonkens”. Dit kleinste familielid van de tuinboon is zo groot als bruine bonen en vrij rond van vorm. Deze variëteit is lichtbruin van kleur, er bestaan ook witte, donkerrode, groene en zwarte rassen. De smaak is die van een verfijnde tuinboon, maar door de kleine afmeting is het mondgevoel uniek. Menig moderne tuinboon is jaloers op het aroma! Zaai ze flink vroeg: februari-maart, ze kunnen enkele graden vorst verdragen en kunnen i.v.m. vogelvraat (duiven zijn er gek op) het beste voorgezaaid worden of anders 5 cm diep zaaien. De oogst kan vers (veel werk maar erg lekker) of gedroogd plaatsvinden. In Groningen werd vroeger van deze bonen de originele "Mollebonen" klaargemaakt, tegenwoordig gebruikt men daar de grotere paardebonen of tuinbonen voor.

Duivenbonen zijn oeroude bonen, die al in 6000 v. Chr. werden gegeten (wie weet voor hoelang al). We zouden ze dus gerust Adamsbonen kunnen noemen...! De groente kwam in ons land door de Romeinen en heeft de hele Middeleeuwen op zowel mensen- als dierenmenulijst gestaan. Het Cruydt-Boek van Dodoens (1644) noemt de “Kleyne Boonkens” of “Zeeuwsche Boonkens”. Dit kleinste familielid van de tuinboon is zo groot als bruine bonen en vrij rond van vorm. Deze variëteit is violet tot donkerrood van kleur en is een oud Pools ras, dat vanaf 1967 in het westen bekend is. Er bestaan ook lichtbruine, witte, groene en zwarte rassen. De smaak is die van een verfijnde tuinboon, maar door de kleine afmeting is het mondgevoel uniek. Menig moderne tuinboon is jaloers op het aroma! Zaai ze flink vroeg: februari-maart, ze kunnen enkele graden vorst verdragen en kunnen i.v.m. vogelvraat (duiven zijn er gek op) het beste voorgezaaid worden of anders 5 cm diep zaaien. De oogst kan vers (veel werk maar erg lekker) of gedroogd plaatsvinden. In Groningen werd vroeger van deze bonen de originele "Mollebonen" klaargemaakt, tegenwoordig gebruikt men daar de grotere paardebonen of tuinbonen voor.

Duivenbonen zijn oeroude bonen, die al in 6000 v. Chr. werden gegeten (wie weet voor hoelang al). We zouden ze dus gerust Adamsbonen kunnen noemen...! De groente kwam in ons land door de Romeinen en heeft de hele Middeleeuwen op zowel mensen- als dierenmenulijst gestaan. Het Cruydt-Boek van Dodoens (1644) noemt de “Kleyne Boonkens” of “Zeeuwsche Boonkens”. Dit kleinste familielid van de tuinboon is zo groot als bruine bonen en vrij rond van vorm. Deze variëteit is violet tot donkerrood van kleur en is een oud Fins ras, waarvan de oorsprong ons niet bekend is. Er bestaan ook lichtbruine, witte, groene en zwarte rassen. De smaak is die van een verfijnde tuinboon, maar door de kleine afmeting is het mondgevoel uniek. Menig moderne tuinboon is jaloers op het aroma! Zaai ze flink vroeg: februari-maart, ze kunnen enkele graden vorst verdragen en kunnen i.v.m. vogelvraat (duiven zijn er gek op) het beste voorgezaaid worden of anders 5 cm diep zaaien. De oogst kan vers (veel werk maar erg lekker) of gedroogd plaatsvinden. In Groningen werd vroeger van deze bonen de originele "Mollebonen" klaargemaakt, tegenwoordig gebruikt men daar de grotere paardebonen of tuinbonen voor.