Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.

Een heerlijk maar tegelijk ook berucht knolletje...
Heerlijk: de knolletjes kunnen in het najaar worden geoogst en smaken rauw of in de roerbakschotel heerlijk “nootachtig”. Je kan ze roosteren voor een smakelijke koffie- of chocolademelkvervanger. In Spanje wordt van deze knolletjes de bekende horchata getrokken, een melkkleurige drank met notensmaak. Het knolletje is al eeuwenlang bekend (en in cultuur) in Afrika, Azië en Europa. Ze zijn gevonden bij Egyptische tomben van 2400 v.Chr. en de Zoeloe’s kennen het knolletje als sinds mensenheugenis als hulp voor spijsvertering en verbetering van de ademgeur.
Berucht: De tuinbouw kan enorm last krijgen van de wilde vorm van dit plantje, een rampzalig onkruid in de bollen- en aardappelteelt. Onze variëteit is echter niet rankend en bloeit niet, dus maakt geen zaad. Je hoeft dus niet bang te zijn om tot last te wezen voor de buurman die bollenboer is.

Lang verwacht, gevreesd door de pootaardappelindustrie, maar niet meer te stuiten: professionele aardappels uit zaad! We verkopen al jaren aardappels uit zaad, maar deze zijn voor de professionele markt niet geschikt omdat deze uniformiteit vraagt, d.w.z. de knollen moeten tegelijk oogstbaar zijn en dezelfde (betrouwbare) eigenschappen hebben. Vergelijkbaar dus met de rassen die je in knolvorm koopt. Doordat de kennis van veredeling steeds meer toeneemt is het gelukt om de complexe veelheid van eigenschappen, die binnen elke reguliere aardappel huist, te reduceren, waardoor kruisingen zeer betrouwbare F1 hybriden opbrengen. Het eindproduct wordt aangeduid met TPS = True Potato Seeds. Het staat nog in de kinderschoenen, maar het eerste veelbelovende ras is klaar. De naam is alleen nog niet zo “uitgemendeld” daar moet nog een goed klinkende eindnaam op verzonnen worden. Ik denk (uit de losse pols) aan Sol Gold, waarmee de pioniersfirma Solynta wordt geëerd en het prachtige en smakelijke goudgele knolvlees dit ras typeert.
Nog even de eigenschappen op een rijtje:
De aardappel geeft een grote oogst, kort na de vroege oogsten, de smaak van het vrij vaste, goudgele knolvlees is voortreffelijk en de bewaarbaarheid normaal.

Wie wel eens in bergachtig gebied een wild aardbeitje heeft verorberd kan zich de verrassing van de echte, aromatische aardbeiensmaak vast wel herinneren! Deze goed smakende kleinvruchtige soort (geselecteerd voor ons klimaat) is een welkome aanvulling in een tijd van waterige aardbeien.

Bij vroege zaai geven de planten het eerste jaar al de aromatische, oorspronkelijke aardbeitjes, met typerende langwerpige vorm. Het mengsel bevat planten. die witte of rode vruchtjes geven, dat had je uit de naam al opgemaakt…

Niet rankende bosaardbei met kleine rode vruchten, die na 1 juli goed op smaak komen.

Deze smaaktopper is doordragend en voldoet zeer goed voor de gewone teelt in de vollegrond of in aardbeienbakken (zie 846190). Eigenlijk is dit ras speciaal ontwikkeld om smaak te combineren met professionele jaarrond teelt. In de winter worden ze in hangpotten geteeld met LED-verlichting. Dat kan je als gevorderde hobbyiste ook voor elkaar krijgen, vraag naar onze semi-professionele LED-verlichting! In smaaktesten kwam ‘Delizzimo’ zeer goed uit de bus en had zelfs een streepje voor op het smaakkanon ‘Lambada’.

Deze aardbei uit zaad begint wereldwijd door te breken! Voor kwekers is het gevaar van viruszieke planten nu voorbij en voor de hobbykweker is het zaaien een uitdagend klusje. De vruchten zijn middenrood en smaken zeer goed. Houd de planten goed aan de groei door in droge en warme perioden de grond te mulchen en/of te druppelen. De oogst zal dan zeer lang doorgaan en kan in de kas zelfs worden verlengd.

Dit sterkgroeiende, doordragende ras is speciaal ontwikkeld om de verdamping van de plant onder zomerse omstandigheden goed te doorstaan.
Door de goede productiviteit in combinatie met de aantrekkelijke en stevige vruchten is deze aardbei zeer geschikt voor de professionele- en hobbyteelt in de vollegrond en in bakken.
En wat de smaak betreft? Top handbalster Estavana Polman over 'haar' aardbei: "Het is echt een héérlijke aardbei"

Het oog wil ook wat… De helderroze bloei maakt deze aardbei extra geschikt voor de siertuin! Bij rustige teelt (niet te veel water en kunstmest) geeft de plant heerlijke, vrij grote, rode vruchten. Bij vroege zaai hetzelfde jaar vruchten, anders vanaf het jaar erna.

Het frisse goudgele blad steekt pittig af tegen de kleine rode vruchtjes. Genoeg voor 100 planten.

De zaden van 'Loran' kiemen gelijkmatig en in de opkweek ontwikkelt 'Loran' een compacte plant met opvallend donkergroene bladeren. De eerste bloei van dit doordragende ras is duidelijk vroeger en meer gelijkmatig dan van de andere gezaaide rassen. Nadat de planten in de tuin uitgeplant zijn, blijven de planten ook mooi compact. De vruchten zijn groot en mooi conisch gevormd. De vruchtkleur is mooi donkerrood en ook het vruchtvlees heeft een mooie rode kleur. De smaak en het aroma van 'Loran' komen vrij goed overeen met het ras 'Elan' en is derhalve te omschrijven als zeer goed.

Elke uitloper bloeit en geeft heerlijke, aromatische vruchten.
De mooie en tamelijk groeikrachtige, donkergroenbladige planten geven overvloedig appelbloesem kleurige bloemen en aromatisch fruit gedurende de gehele zomer, goed doordragend dus.
De grote bloemen op lange bloemstelen met een aantrekkelijke appelbloesem bloemkleur maken 'Roman' en 'Gasana' tot een sierlijke potplant, waar je ook nog lekker van kan smullen!

Een echte eye-catcher door de sensationeel robijnrode bloemkleur! De compacte planten pronken de hele zomer met trossen van deze sierlijke bloemen, gevolgd door heerlijk zoete vruchten. De vruchten zijn middelgroot en hebben een conische vorm.

De hobbytuinder heeft met dit ras een doordragend aardbeiras in handen, die een hoge opbrengst combineert met een heerlijke zoete smaak. Ze produceren vrij grote vruchten gedurende de gehele zomer. De plant heeft bovendien opvallend glanzend en donkergroen blad: werkelijk een aanwinst voor uw siertuin.

De zeer smaakvolle aardbeihybride 'Soraya' is een belangrijke uitbreiding van het assortiment voor de professionele- en hobbyteelt.
Dit doordragende ras gedijt zelfs goed onder duurzame LED belichting en produceert hierbij mooie, stevige en goed houdbare vruchten!
Vanuit het gezonde uitgangsmateriaal groeit de plant uit tot een sterk en vitaal gewas onder LED. Ook de vruchten die geproduceerd worden zijn mooi, stevig, uniform én bovenal: heel erg lekker! Het aardbei ras 'Soraya' heeft zich ook reeds in de zomerkasteelt bewezen, het ras is dus geschikt voor jaarrond teelt.
'Soraya' is een meisjesnaam van Perzische oorsprong. 'Soraya' verwijst naar het Zevengesternte en betekent ook wel 'juweel'. Aardbei 'Soraya' schittert dan ook als een juweel in ons assortiment.

Vanaf 2018 zag de eerste telg van deze veelbelovende serie het licht: het teeltdoel was om erg sierlijk met heel lekker te combineren! De dubbelbloemige, diep rozerode bloemetjes zijn de voorbode voor heerlijke, vrij grote en zoete aardbeivruchten. De planten bloeien lang en zijn dus doordragend (een lang oogsttraject).

Bijna lichtgevende telg van deze veelbelovende serie: het teeltdoel was om erg sierlijk met heel lekker te combineren! De dubbelbloemige, sneeuwwitte bloemetjes zijn de voorbode voor heerlijke, vrij grote en zoete aardbeivruchten. De planten bloeien lang en zijn dus doordragend (een lang oogsttraject).

Deze doordrager werd vanwege de sierlijke, donkerroze bloemen nota bene FleuroStar-winnaar! Voor een vruchtplant is dat een doorbraak. Doordragend betekent ook doorbloeiend, dus aan de plant groeien op een bepaald moment de smakelijke, langwerpige vruchten samen met de roze bloei. Doordat de planten uit zaad komen is de kans op ziekten zeer klein.

Het witste bosaardbeitje! De smakelijke, kleine, crèmewitte vruchtjes groeien zowel in zon als halfschaduw.

De gele vruchtjes zijn werkelijk een smaaktopper! En de vogels laten ze onaangeroerd!

Dat deze plant niet al veel bekender is...! De opkweek is eenvoudig, de witte bloemetjes (in het najaar) zijn sierlijk en de langzaam rijpende vruchten (duurt een jaar) geeft een prachtige combinatie van bloei en vruchten. De smaak is tropisch en prettig uniek, te veel achter elkaar eten wordt afgeraden i.v.m. maaggisting. Eerst in een pot opkweken, daarna in de kas planten of op een niet te natte plaats in de tuin. De kleine boom is redelijk winterhard, tot -16°C. De groei in Noord-Europa is tamelijk traag: in 5 jaar tot 2 meter, blijft steken op 3 meter hoogte, behalve op zeer beschutte plekken. In de subtropen met voldoende vocht, kan de boom tot maximaal 10 meter hoogte uitgroeien.

Dit is een onbekend familielid van de moerbei en verdient veel meer aandacht! Uit de zaailingen groeien flinke struiken tot kleine bomen, die rode, (uiterlijk) op aardbeien lijkende vruchten gaan dragen. De smaak van de volledig rijpe vruchten is zeer zoet en fris als een watermeloen. Voor vruchtzetting heeft de vrouwelijke plant een mannetje nodig, laat dus enkele planten samen opgroeien in de hoop dat je beide seksen te pakken hebt. Het fruit rijpt in het begin van de winter, wacht dus met plukken totdat er smaak aan zit! Dit mooie avontuur vergt enig geduld, pas na 10 jaar komt er bloei en vruchtzetting. Snoei het boompje jaarlijks, want de bloei en vruchtzetting vindt plaats aan éénjarig hout. Deze bladverliezende (bedoornde) struik of boom is volkomen winterhard in ons klimaat, het eerste jaar enige bescherming geven.

Vergeten en toch zeer decoratieve, eenjarige groente, terug van weggeweest. Het blad is na 6 - 7 weken als spinazie oogstbaar. Groeit de plant door, dan ontstaan na 1-2 maanden de als aardbeitjes ogende vruchtjes! Het verschil met aardbeispinazie (C. foliosum) is de plaatsing van de vruchtjes, die geconcentreerd aan het einde van de stengel is, vooraf gegaan door wat forser blad dan de aardbeispinazie. Decoratief in gerechten, maar ook als sierplant een verrassing. Gebruik de vruchtjes om sappen te kleuren (in de blender) of als decoratie door salade. Van (sec) alleen de vruchtjes heb je weinig plezier, ze smaken tamelijk neutraal.

Een meerjarige plant, die aan het eind van het jaar ovalen knolletjes vormt. De smaak is iets zoet nootachtig, eet ze gekookt, gefrituurd of gebakken. Omdat veel leden van dit geslacht giftig zijn (net als veel familieleden van de aardappel) mogen de knollen niet rauw worden gegeten! Verplant en scheur de plant regelmatig, hij misstaat niet in de tuin: witte schermbloemen op 1 m hoogte en vaak aanwezig winterblad.
Er bestaan naast de Kleine Aardkastanjes nog twee andere soorten die ook Aardkastanje worden genoemd, het verschil is duidelijk te zien: Bunium bulbocastanum of Grote Aardkastanje en Conopodium majus, de Franse Aardkastanje vormen beiden maar één, wat grotere knol per plant. Deze twee soorten Aardkastanje mogen wél rauw gegeten worden.

Dit familielid van de (bottel)roos verdient meer aandacht! Neem nu eens de sierwaarde: prachtige bloesem (lijkt op appelbloesem), stevig donkergroen blad dat in de herfst langdurig rood kleurt, gedrongen groei en schaduw- en vochtbestendig, daardoor geschikt onder bomen of langs de vijver. Na de bloei groeien de zwarte besjes, die voor een heerlijke sap of jam zorgen!

ECO GETEELDE ZADEN! Deze mooie, purpergroene variëteit is zacht van textuur met een zoete smaak. Een goede selectie door jarenlange veredeling ontstaan uit oude rassen, bijna zonder stekels met een bloembasis (uitgegroeid) van ongeveer 10 cm in diameter.

Een betrouwbaar oud ras met groene bloemschubben. Met winterbescherming meerjarig.

Na de (mislukte) introductie van een F1 hybride is dit een nieuwe vruchtbare en vroege selectie voor de eenjarige teelt. Overigens net zo winterhard als de andere rassen.
Bij een goede zomer bedraagt de groeitijd 110 dagen!

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen gloed over de groene bloemschubben. Meestal het eerste jaar oogstbaar, met winterbescherming (bij strenge vorst) zijn de planten meerjarig.

GROTE OPBRENGST, PROFESSIONEEL RAS!
Dit is een nieuwe artisjokhybride van het violetkleurige Romanesco-type. Ze vormen krachtige planten met een middenlate cyclus. De productie is groot: 10-15 bolvormige bloembodems met een geweldig intense, violette kleur. Inwendig heeft het zeer weinig haren en wordt daarom door de consument zeer gewaardeerd. De planten kunnen zeer goed tegen lage temperaturen. De bloemen verschijnen ongeveer 5-6 maanden na het uitplanten.

Een selectie uit de ‘Green Globe’, bijna zonder stekels. Evenals dit oude ras geeft dit ras mooie, ronde bloembodems, die zacht van textuur zijn en lekker zoet. Oogsten bij een diameter van 12 cm is optimaal. De planten blijven compact en kunnen éénjarig geteeld worden.

GROTE OPBRENGST, PROFESSIONEEL RAS!
Dit is een nieuwe artisjokhybride en zeer interessant vanwege zijn vroegheid en productiviteit.
De middelgrote plant produceren 10-20 zachtgroene, bolvormige bloembodems, zeer elegante planten! De “vruchten” hebben zeer kleine stekels in het bovenste deel van de schutbladen, dat is dus erg prettig met eten en geeft minder snijverlies...! De bloemen verschijnen 3-5 maanden na het uitplanten.

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen bloemschubben.
Het bloemmodel is breder dan bij de rode ‘Romagna’.
Met winterbescherming meerjarig.

Asperges waren zeer populair bij de Romeinen, die de soort in cultuur brachten. Dit oude ras uit Frankrijk benadert goed de rassen uit de Romeinse tijd, ze geven groene of gebleekte asperges (naargelang de teeltmethode) met een paarse gloed. Laat de dubbele hoeveelheid planten opgroeien dan die u nodigt heeft, na enkele jaren verwijdert u de vrouwelijke planten (stamper en besjes). De overgebleven mannelijke planten geven 20 jaar oogst! Vrouwelijke planten geven overigens de dunnere asperges, die tegenwoordig als "wilde asperge" culinair hoog gewaardeerd worden.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Dit moderne ras geeft een hoge opbrengst met een goede smaak. Bloeit mannelijk, daardoor geen groeiremming. Geschikt voor witte en groene teelt.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Dit ras wordt het meest gebruikt voor de “groene” teelt, dus groene asperges, die zonder aanaarden worden geteeld. Uiteraard kunnen ze ook aangeaard worden, om witte asperges te telen.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Ziehier, de eerste 100% mannelijke paarse asperge. Dit komt de opbrengst enorm ten goede! De teelt is in heel Europa mogelijk, zowel in kouder als zeer warm (subtropisch) klimaat. De dikke, intens paarse stengels hebben een bijzonder aroma! Na de jaarlijkse oogst wordt gevolgd door flink hoogopgaande groei. Grote kwekers ploegen een extra rug tegen de planten aan, een hobbykweker kan ook een klimnet liggend langs stokken omhoog trekken.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Je ziet ze niet veel, maar voor de hobbyist is deze purperen asperge (intern creme-groen) een smaaktopper! 20% Zoeter en zeker aromatischer dan menig ander ras geeft deze flink groeiende (tetraploïde) sierlijke variëteit vanaf het 3e jaar de eerste oogst. Rauw (in salades) op zijn mooist en kort gekookt of gestoofd blijven ze vlammend purper, langer gekookt worden ze donkergroen.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Een semi-professionele zaaiasperge, ontwikkeld uit de Mary Washington, speciaal voor de groene teelt dus. In de Universiteit van California-Davis is dit ras “gemaakt” en kan tegen grote hitte en droogte. Voor ons klimaat is dit ras ook zeer geschikt, mits op niet te natte grond geteeld.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Zeer geliefd in de Italiaanse keuken zijn deze fijne, extra smakelijke asperges. De "wilde" smaak komt weer helemaal terug op je bord. Dit soort groeit nog steeds aan de kust van de Adriatische Zee en komt dichtbij de smaak van asperges, die zo geprezen werden door Plinius (37-79 na Chr.) We krijgen van april tot de voorraad op is ook planten van de wilde asperge, zie 831150.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Na enkele jaren geduldige teelt kunnen we sinds 2012 gaan oogsten van deze onbekende en exclusieve groentesoort. De bloemstengels worden rauw in de knop geoogst en klaargemaakt als een heerlijke asperge met een stevige, “wilde” smaak. Maak een productieveldje op een zonnige tot halfbeschaduwde plek, humus- en kalkrijk en oogst ze jarenlang: de planten zijn zeer winterhard. Ze hebben op zijn minst graag wat onderbegroeiing, gras is ook al goed. Vroeger groeide deze telg van de vogelmelkfamilie uitbundig rond de stad Bath in Engeland, maar daar heeft men te gretig geoogst... In de berggebieden van Frankrijk en Spanje (Pyreneeën) tref je ze nog aan en worden aldaar door de bevolking geoogst en op de markt gebracht. De Fransman noemt deze verrukkelijke groente ook wel Asperge des Bois omdat ze in lichte bossen het meest met rust gelaten worden en dus daar nog voorkomen. Als je eens wat bloemen laat doorgroeien, geniet dan van bloemstengel van 40-100 cm hoog, aan het eind gesierd met bloemtrossen van 30-50 cm groot. De stervormige bloemetjes (mei-juli) zijn crèmewit en blijven na de bloei geopend om geleidelijk af te rijpen in fraaie doosvruchten.

De echte bij ons inheemse blauwe bosbes groeit in het wild in de bossen en op de hei. Ze houden van humusrijke, zure grond en gefilterd zonlicht. De bessen zijn heerlijk zoet. De maximale hoogte van dit stevig wortelende struikje is 60cm. De roze bloemetjes zijn sierlijk! De geneeskrachtige werking van zowel blad als bes vindt u op www.plantaardigheden.nl

Een heerlijke bosbes uit de bossen van Oost-Canada en Maine (VS) zeer populair bij de bevolking daar om uit het wild te plukken. Geef ze een plekje met zure grond op een halfbeschaduwde plaats. De plant gedijt heel goed waar bossen zijn verbrand, dus regelmatig wat hout-as als bemesting zal ze goed doen!

Een zeer oude, inheemse groente. De forse meerjarige planten geven pijlpuntig blad, die als spinazie wordt gegeten, de totale planthoogte is ongeveer 60 cm. De jonge scheuten worden in het voorjaar als asperge aangeaard en gestoken, dus ook als zodanig gegeten. Je mag de plant in het voorjaar evt. verwijderen als er plantjes zijn uitgezaaid: een verse start!

WAT EEN SMAAKFESTIJN!
In 2008 was de verzamelaar Helton Muniz op het “Projeto Colecionando Frutas” (fruitverzamelingsproject) in het bos van Angatuba (São Paulo) en ontdekte deze soort.
Sindsdien is hij erin geslaagd deze zeldzame soort te kweken en enkele jaren later bereikten de eerste zaden Europa.
De Juã-Açu is gewoonweg geweldig qua smaak. Heel exotisch. Je kan kiwi, abrikoos, achachairu, sinaasappel en passievrucht proeven. Ongelofelijk hoe veelzijdig de smaak van een "Solanum" kan zijn.
Deze Juã-Açu zaden zijn ook interessant voor mensen die deze fruitplant al bezitten.
Je hebt dan weer een plant om te kruisbestuiven (wat vaak een voordeel is). Kweek dus het liefst 2 planten in de buurt van elkaar op.
In Noord-Europa bloeien ze overigens niet in het eerste jaar, maar eerder in het tweede of derde jaar. Vervolgens dragen ze minimaal 6 jaar vrucht. Overwinteren bij minimaal 10 graden (ook al kan het kortstondig -3 verdragen). De plant wordt flink groot met grote bladeren en doorntjes, hij sterft af en komt in het voorjaar weer terug.

Voor liefhebbers van Melde of Quinoa is dit een welkome aanvulling. Dit gewas is al eeuwenlang in cultuur, ook al bij oude volkeren van geheel Amerika, maar van oorsprong in de Eastern Woodlands van Noord-Amerika. Het is een prachtig zomeralternatief voor spinazie, hoe warmer hoe liever zelfs! Kort roerbakken is aan te bevelen, na 30-50 seconden zijn de toxische stoffen verdwenen (net als met bijvoorbeeld sperziebonen). Onrijpe, groene bloemknoppen zijn als broccoli te eten, roerbakken of frituren met beslag. De zaden (glutenvrij!) worden gekookt of gestampt tot meel. Jong blad (groen met rode tinten) of net gekiemde zaden zijn heerlijk mals en kunnen (mits niet te overdadig) heerlijk door de salade worden gemengd. Het hoge Calcium en vitamine A-gehalte maken deze oude groente zeer gezond!

Dit lage kruipplantje is kalkminnend en doet het zelfs bij snijdende, zoute zeewind. De roze lipbloempjes steken eigenwijs uit de bruine bloemhoofdjes en zijn ook bij vlinders en bijen zeer in trek. De bijna ronde tot langwerpige blaadjes zijn heerlijk in de sla of in de soep en al sinds de oudheid in trek! Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar, de bladeren goed wassen helpt de iets bittere tannine te verwijderen. Van de bloemen en stengels wordt een olifgroene kleurstof gewonnen. Tenslotte de medicinale toepassingen: die zijn zo talrijk, dat je er (op eigen risico) mee kan experimenteren, kijk maar eens op internet of in geneeskruidenboeken…

Een zeldzaam, groenblijvend, klimmend struikje met vrij grote bladeren en kleine, zeer sierlijke, paarse tot donkerrode bloemen. Hieruit groeien de zeer gezonde, prettig zoetzure, langwerpige vruchtjes die in grote trossen ontstaan. Deze plant groeit in de tropen, kan dus bij ons alleen in de zomer naar buiten. Je vindt ze volop in Z.O. Azië in de bossen, maar als potplant zijn ze nog weinig bekend, het wordt dus tijd om deze bijzondere vruchtplant te gaaan ontdekken en uitproberen!

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon (binnen!) uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, grofgestekelde vrucht (er bestaat ook een fijngestekeld ras) dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warme kamer mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten (eerder mag ook): geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een enorme oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gladde schil (060405), deze zijn net zo smakelijk, ze doen het beide goed in ons klimaat, het ene jaar doet de gladde het beter, het andere jaar juist de gestekelde... Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN ALDOOR ONS OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, vrijwel gladde vrucht dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warmte mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten: geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een goede oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gestekelde schil, deze zijn minstens zo smakelijk en geven ook een goede oogst in ons klimaat, maar de stekels (die bij rustig gebruik niet prikken) zijn wat lastiger. Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN DOOR ONS AL OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

De bekende, gezonde, rode bessen, die na koken met veel suiker een heerlijke toevoeging bij yoghurt, ijs e.d. is! Na de oogst lang te bewaren. De plant vormt een wintergroen struikje met smalle blaadjes en kruipt over de grond. Geef ze veel zon, vochtige, liefst zure grond en niet te veel voeding.

Aan de sierlijk bloeiende struik tot kleine boom groeien roodbruine vruchten, 2 cm lanh, ovaal van vorm. In China is deze boom zeer geliefd! De vruchten worden gedroogd als dadels (heerlijk zoet), vers gegeten, gekookt voor pudding, cake of jam… Het poeder van de gedroogde vruchten is de smaakmaker van "Kochujang" een hete sojasaus. Veel gezondmakende en medicinale toepassingen: energiegevend, spieropbouw, leverstimulatie, weerstand, etc. De plant is geheel winterhard in ons land.

Een sierlijke en weinig bekende, tweejarige plant met mooi groengeel blad en kleine bloempjes in schermen: 70-120 cm hoog. De bloei is vrij vroeg, in mei en juni. Goed te combineren in een border, maar doorwaskervel is ook op zijn plaats in een bostuin (kan tegen schaduw) of zelfs een bloemenweide. De bladeren, jonge scheuten en bloemknoppen gebruik je rauw in salades of gekookt in soepen, stoofschotels enz. Extra mals is de groei onder een bleekpot. De wortels eet je gekookt en hebben een zachte selderiesmaak. De plant begint in de herfst te groeien en de bladeren zijn dus vaak beschikbaar gedurende de winter. Ze hebben een vrij sterke, heerlijk kruidige smaak die aan selderie doet denken. Zelfs de zaden zijn eetbaar en worden gebruikt als vervanger voor peper. Deze makkelijke plant groeit in het wild in Europa en Azië en kan goed tegen (eventueel iets zilte) wind.

In Korea, maar ook in China, Japan en Oost-Siberië wordt dit fraaie plantje gekweekt voor de oogst van de dunne, vlezige wortels, die het 2e of 3e jaar ontstaan. De Doraji of Toraji wordt vers of gedroogd (maar altijd eerst verhit) met andere groente en rijst opgediend: Namul. Maar er wordt ook siroop of likeur gemaakt van de Doraji. Vooraf moet je de wortels weken, wassen, inwrijven met grof zeezout en meerdere keren spoelen.
In de Chinese geneeskunde wordt Platycodon grandiflorus veel aangewend, zie hiervoor de vele informatie op internet.
Wat betreft de sierwaarde:
Het is waarlijk een edelsteen onder de tuinbloeiers met opvallende stervormige, hemelsblauwe klokbloemen, die in de knop eerst opzwellen tot schijnbare ballonnetjes. Ze bloeien van juli tot oktober toe ! De plant groeit redelijk compact: 40-50 cm en wordt ook in bakken aangeplant, zelfs als kamerplantje (in de zomer) of als snijbloem is het plantje populair!
Dek de planten in de winter toe met vruchtbare compost, dan groeien ze vruchtbaar, groot en zullen snel kunnen worden geoogst!

Het blad en de bloemen van alle soorten Dovenetel zijn eetbaar, bloemetjes zijn heel decoratief op de saladetopping en het blad kan ze zowel rauw of als spinazie eten. Heel fijn gesneden is het ongekookte blad een kruidige gezondmaker over gerechten! Het vezelrijke blad bevat veel vitaminen en ijzer. De planten staan ook heel decoratief in een wilde natuurtuin. We mengen voor dit zakje minimaal 2 van de 4 soorten: de Lamium album, L. amplexicaule, L. maculatum en L. purpureum. Dat zijn de Witte Dovenetel, de Hoenderbeet, Gevlekte Dovenetel en Paarse dovenetel.

Niet veel mensen beseffen, dat de decoratieve en zeer smakelijke Drakenvrucht aan een cactus groeit! Kweek deze plant in een flinke pot, die op een pilaartje of tafel kan overhangen. Kwekerijen in de tropen binden 1-3 scheuten aan een stok van 1-3 m hoogte en toppen de planten vervolgens, waardoor productieve boompjes ontstaan. ‘s Zomers mogen de planten buiten in half zon, half schaduw (om inbranden van zon te voorkomen), bij veel regen liefst onder een afdak. ‘s Winters op een lichte, koele plaats tamelijk droog houden: in rust. Na jaren geduldige oogst komen de prachtige, witte bloemen en rozerode vruchten: rijp geplukt is het witte vruchtvlees met zwarte pitjes verrukkelijk: mildzoet, vergelijkbaar met meloen en kiwi!

Eeuwenlang ondergewaardeerd maar nu eindelijk (voorgoed?) op de kaart gezet! Deze pionier van de duinen groeit eigenlijk op alle gronden, van nature echter vooral op kalkrijke grond. Zet een rijtje van 3-5 struiken, er zijn namelijk mannelijke en vrouwelijke planten nodig, die elkaar (door de wind) bestuiven. (Uit het zaad komen zowel mannelijke als vrouwelijke planten, je weet echter helaas niet welke dat zijn...) Na de onopvallende bloei ontstaan de (takkenvol met) bessen in oranjegele, crème of koraalrode kleur. Zowel bladeren, maar vooral de bessen zijn zeer gezond en bevatten veel meer vitaminen dan citrusvruchten zoals sinaasappelen! Maak er sap, elixer of jam van, niet te rijp plukken i.v.m. alcoholvorming.

Deze Amerikaanse, zeer winterharde, bladverliezende en snelgroeiende struik wordt meestal 3-4 m hoog. Na de (heerlijk geurende!) witte bloei groeien goed smakende, zoetzure, knalrode bessen in volle kluwens, dicht tegen het hout van de takken. De bessen kunnen ongezoet van de plant gegeten worden en smaken ook lekker in bijvoorbeeld salades. Zolang het niet vriest kan je blijven oogsten van de plant, zodoende heb je meestal in december nog bessen, welke plant doet ze dat na! De rest is voor de vogels of voor de sier...
Het bijzondere aan de Eleagnusbes of Olijfwilg is, dat deze stikstof uit de lucht kan opslaan voor slechtere tijden, of als de grond erg arm is...! Geef ze een zonnige tot iets beschaduwde plaats, rijke grond is niet zo geschikt voor deze struiken, het zijn echt pionierplanten die (net als de duindoorn waar ze familie van zijn) zelfs zout en zeer hoge temperatuur goed verdraagt. De bloei draagt bij aan het behoud van de bijenstand: ze zijn er dol op! Plant minimaal 2 struiken voor een goede bestuiving en vruchtzetting.

Dat belooft wat: erwten oogsten van een winterharde struik! De struik heeft fraai geveerd blad en vrolijke gele bloemen, waarna de eetbare peultjes en daarin de kleine zaden ontstaan. Zowel de jonge peultjes (kort koken) als het rijpe zaad (tot gaarheid koken) kunnen worden gegeten en doen qua smaak sterk aan erwten denken. De hele plant wordt in de Chinese geneeskunst gebruikt als behandeling tegen borstkanker e.a. toepassingen. Uiteraard is de toepassing geheel voor eigen verantwoordelijkheid! De struik houdt van goed gedraineerde grond en absoluut volle zon. Zonder snoeien groeit de struik flink uit tot een kleine boom van 6 m, snoeien of oppotten kan deze groei goed beperken.

De nakomelingen van deze paarse frambozen geven een waaier aan planten waaruit je zelf je lekkerste variëteit kunt selecteren na een paar jaar. De meeste zullen paars terugkomen: heerlijke, sappige vruchten en in de zomer oogstbaar!

Een fantastische orangerieplant met enorme groeikracht! Op een hoogte van 2-3 m (met dikke stengels) gaat de plant rijk bloemen met trossen lilaroze pijpvormige bloemetjes. Na de bloei ontstaan schitterende donkere bessen, die goed te eten zijn! Alleen de naam doet denken aan een fuchsia... Geef ze een grote pot en een plek in de zon of halfschaduw, zeer voedzame grond en op tijd water wordt erg gewaardeerd... regelmatig snoeien mag overigens ook, als je de plant te hoog of niet vol genoeg vindt. De plant kan slechts een klein nachtvorstje hebben, zet deze dus op tijd vorstvrij, de plant groeit van oorsprong in Zuid-Mexico tot Panama.

Een Aziatisch familielid van onze Gagel. Deze kleine boom is al minstens 2000 jaar in cultuur in Azië en heeft zelfs economische handelswaarde. Bij ons is de teelt in potten succesvol. Er zijn mannelijke en vrouwelijke planten, houd dus enkele planten bij elkaar om in elk geval vruchten te krijgen. Na de ontwikkeling van laurierachtig (dus stevig) blad volgt de bloei en vruchtzetting na enige jaren. De vruchten zijn prachtig dieprood en 1,5-2,5 cm in doorsnee met een fijne, rond gebobbelde oppervlakte en 1 pit in het centrum. De smaak is friszuur; het gebruik is: vers, gedroogd, ingeblikt of ingelegd in likeur of ander alcohol. Net als de Europese Gagel levert de bast een gele kleurstof.

Ronde, witte of lichtgroene vruchten ter grootte van een tomaat, na de witte kleur rijpen de vruchten naar geel, maar je oogst ze onrijp. De bittere smaak wordt slim benut in Indische of Surinaamse gerechten. Het glanzende blad is bijzonder populair en heet Gboma. Vooral het jonge blad wordt gebruikt om gerechten in te rollen, vervolgens stomen of frituren. In alle landen van midden Afrika (west, midden en oost) is deze “spinazie” geliefd en wordt als bittere lekkernij gegeten. Teelt in kas of beschut buiten.

Het leuke (en mooie!) trosje met witroze bloemetje met het iets driehoekige zachte blad wekt al nieuwsgierigheid. De jonge vruchten zijn eetbaar als okra: fijn snijden en in de soep als gezond bindmiddel, zeer jong bij de augurkjes als zuurtje; de rijpe vruchten bevatten eetbare zaden, die je rauw of gekookt kan eten en waar ook een fijne olie uit geperst wordt. Tenslotte kan een zwarte kleurstof gewonnen worden uit de zaadlijsten.
Als dit Mexicaanse kruipplantje zijn rijper wordende, grillige en gespleten vruchtjes laat zien, dan slaat de verbazing toe! Rank en krom als een gemzenhoorn en gedroogd nog griezeliger! De plant doet het ook in een flinke pot, geef ze een warm en vochtig plekje.

Dit winterbestendige familielid van onze worteltjes bloeit fraai met gele schermbloemen vergelijkbaar met Dille en Venkel. De eetbare bloemen zijn sterk op de vaas! Meng de bloemen (zonder de hoofdstengel) door salade of roerbak ze kort zoals broccoli. De totale hoogte van de (bloeiende) plant is 50-100 cm, de bloei valt in mei-juni. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde, vochtige plaats. De planten zijn meestal vrij van enige aantasting, de vlinders zijn er dol op. De wortel wordt voor geneeskrachtige werking aangewend, zie internet.

Een nieuwe aanwinst in de fruittuin: zoetzure, zachte bessen aan sterke, vorstbestendige planten. Uit de Chinese traditie (die nog springlevend is!) een veelgebruikte plant: de bessen en wortels beloven veel gezond makende en gezond houdende werkingen. De plant groeit met lange takken, die steun nodig hebben (net als bramen) en ook lange doorns bezitten. Zet ze zonnig of half beschaduwd op een voedzaam en niet te natte plaats, ze groeien gemakkelijk en zijn zeer vorstbestendig. Bronnen vermelden dat de vruchten zeer goed zijn voor de ogen vanwege het hoge Caroteengehalte. Planten zijn zelfbestuivend, dus 1 plant is voldoende voor vruchtzetting. Tenslotte nog enkele toepassingen in de (Chinese) keuken: In rijstepap, in soepen, met kip, in de wok, voor een gezonde kruidenthee, men maakt er wijn of bier van en de jonge scheuten worden als spinazie gekookt. Verder wordt er rechtstreeks sap uit geperst voor een gezond makende sapdrank. Maak er echter geen dagelijks drankje van, want overdaad schaadt.

Deze grappige, zeer onbekende vrucht groeit aan een vrij compacte boom, die je goed als plant-in-pot kan houden. In de zomer naar buiten en ‘s winters in de kamer. Na enkele jaren groei wil de plant al bloeien met fraaie, bolronde bloeitrossen. De ronde vruchten zijn 5-10 cm in doorsnee en hebben de kuiltjes van een golfballetje. De unieke smaak doet denken aan een appel met de textuur van een peer. De plant of boom groeit in West-Afrika en houdt van veel water. De vruchten worden niet commercieel geteeld, maar wel op lokale markten aangeboden, zeer geliefd bij de bevolking (en veel dieren) waar de plant in het wild groeit.

De bakermat van deze interessante kamer- en kuipplant ligt langs de Middellandse- Zee. Ginds een kleine boom, hier uitgegroeid tot een flinke volle plant, die ongesnoeid wel 1,5-2m. hoog kan worden. De massa's glimmend groene blaadjes en de feloranje trompetvormige bloemetjes maken de plant tot een opvallende aanrader. Door insectenbestuiving groeien de bloemetjes uit tot heuse granaatappels.

De bakermat van deze interessante kamer- en kuipplant ligt langs de Middellandse Zee. Ginds een kleine struik, hier uitgegroeid tot een compacte, flink volle plant van 50 cm hoog. De massa's glimmend groene blaadjes en de feloranje trompetvormige bloemetjes maken de plant tot een opvallende aanrader. Door insectenbestuiving groeien de bloemetjes uit tot heuse granaatappeltjes. Deze mini-granaatappel is ook heel geliefd bij bonsaikwekers.

Guave is een heerlijke, geurige vrucht, rijk aan vitamines. We bieden planten aan, afkomstig van zaad, dus de vruchtgrootte (4-12 cm) en kleur kan variëren per plant. Ze worden rijp of onrijp gegeten. Het blad werkt stoppend. Geniet ook van de kleine, witte bloemetjes. Ze hebben sierlijke, lange meeldraden. Een sterke kuipplant, die bij vorst het beste in de schuur of (koel) naar binnen kan. De planten kunnen na 2-8 jaar gaan bloeien en vrucht dragen.

Guave is een heerlijke, geurige vrucht, rijk aan vitamines. Uit zaad kweek je planten met variatie in vruchtgrootte (4-12 cm) en kleur. Vruchten worden rijp of onrijp gegeten. Het blad werkt stoppend. Geniet ook van de kleine, witte bloemetjes. Ze hebben sierlijke, lange meeldraden. Een sterke kuipplant, die bij vorst het beste in de schuur of (koel) naar binnen kan. De planten kunnen na 2-8 jaar gaan bloeien en vrucht dragen.

Prachtig, fijngenerfd, langwerpig blad heeft deze “historische” sla. Al minstens 400 jaar is deze oude groente in cultuur. Jong snijden, vol met vitamine C, een aanvulling op uw gemengde salade! De gelijkenis met Zeekraal (qua smal en uiterlijk) is opvallend! De plant is winterhard en meerjarig.

Een van de lekkerste rozenbottels komt van de Hondsroos. Deze wilde roos werd in de antieke geneeskunde gebruikt tegen hondsdolheid, vandaar de naam. Geef ze een zonnige plek op liefst kalkrijke grond, ze bloeien eerst met witte tot lichtroze bloemen, die graag door bijen worden bevlogen. Als je de bottels laat zitten hebben de vogels (koperwieken, kramsvogels e.d.) een lekker hapje in de winter. Een haag van de Rosa canina is zeer diefveilig, de struiken worden flink groot en hebben scherpe dorens.

Een onbekend plantje met eetbare blaadjes en vruchtjes!
De hottentotvijg is een plant uit de ijskruidfamilie (Aizoaceae). De plant is ingevoerd vanuit Zuid-Afrika en is nu in veel Europese landen te vinden, vooral aan de kust. Verschillende verwante soorten komen ook in Europese kustgebieden voor.
Het is een kruipende plant die zich flink kan uitspreiden. Zo worden kussens gevormd van 25-30 cm hoog. Ze komen voor op rotsen, kliffen en zandgrond en voorkomen erosie! Het 10 cm lange blad is heldergroen, succulent en driekantig.
De fraaie roze (soms gele) bloemen rijpen af tot vlezige doosvruchtjes, die (mits geheel rijp) een lekkernij zijn: spannend slijmerig (als een oester) en zoetzuur. Je kan de vruchtjes ook drogen, meer info vind je hier: www.greenidiom.com
Medicinaal wordt de plant aangewend tegen bacterieziekten en (wellicht) preventief tegen kanker.

Een interessante boom voor de (sub)tropen, dus in ons klimaat alleen in potten te telen! Het jonge blad en de jonge scheuten worden in Thailand en Indonesië als groente gegeten. In de Hindoecultuur worden de oudere (aromatische) bladeren gebruikt als offergeschenk voor de god Shiva. Hierom wordt de boom in India in tempeltuinen aangeplant. Oudere planten kunnen vruchten krijgen, wel even geduld oefenen... Deze hebben een houtige bast, dus even een klap met de hamer geven. Het warmgele, sappige en zeer zachte vruchtvlees is aromatisch, zoetzuur en zeer smakelijk!

Een waterplant, die zich thuisvoelt aan de oever of in ondiep water, de thuisbasis is langs kreken van Noord-West Amerika. De bladstelen zijn smakelijk en kunnen geschild zowel rauw als (kort) gekookt worden gegeten. De smaak is fris zuur en iets zoet, naar het blad toe wat steviger van smaak. Gebruik jonge stengels! Vóór de bladgroei ontstaat de roze bloei op lange, kale stengels waarna de ronde en gegolfde, zeer decoratieve bladeren een imposante plant vormen: prachtig spiegelend langs de waterkant. In de herfst kleurt het blad roodbrons. De plant kruipt en breidt zich uit met bovengrondse wortelstokken, de zgn. rhizomen. Zowel zon als schaduw is oké, als het maar vochtig is. Bloeitijd april-juli, afhankelijk van de standplaats.

De kakipruim komt steeds meer onder de aandacht, tropische en winterharde soorten hebben we inmiddels in ons sortiment. Deze kleine tot middelgrote fruitboom is bij ons geheel winterhard. Opvallend is de prachtige herfstkleur van het blad, zodat de boom in elke tuin goede sier maakt. Op oudere leeftijd is de mooie kurkbast een opvaller. Vanwege 2-huizigheid zijn meerdere bomen nodig voor vruchtzetting, die overigens al na 6 jaar kan plaatsvinden. De rijpe, ronde, oranjerode vruchten kunnen heerlijk uit de hand worden gegeten en bevatten veel vitamine C. Het vruchtvlees is lekker als compôte en van de bladeren wordt een heilzame thee getrokken. Tenslotte zijn de geroosterde zaden geen onverdienstelijke (surrogaat)koffie.

De rijpe, kleine vruchten zijn rood en vaak ovaalrond. De smaak is heerlijk zoet en zacht van textuur, mits zo rijp mogelijk geplukt, laat ze gerust de hele herfst aan de plant zitten! Uiteindelijk wordt het een grote struik, die zeer winterhard is. De teelt in potten is ook zeer succesvol, ik zie zelfs mooie bonsai’s voorbij komen. Kweek minimaal 3 planten op, want er moet een mannelijke en vrouwelijke plant samen opgroeien voor een goede bestuiving.
In droge zomers extra water geven en mulchen, de plant kan slecht tegen droogte.

Een redelijk vorstbestendige (kleine) boom, die ook goed in de pot groeit. Het blad is donkergroen en glanzend. In de herfst, voordat het blad valt, kleurt deze prachtig goudgeel. Uit de kleine, groene bloesem ontstaan oranje-gele vruchtjes van 1-2 cm doorsnee. Deze rijpen in een goede zomer bruinrood na en zijn eetbaar! Dios Pyros betekent letterlijk “godenpeer”: goed (over) rijp smaken ze goddelijk lekker! In Zuid-Europa worden ze veel gedroogd en doen dan aan dadels denken.

Een boeiend geslacht, die tropische heesters tot bomen bevat. De kaneelappel vormt een kleine boom en groeit in een pot uit tot een flinke plant. De vruchten zijn zeker de smakelijkste van dit geslacht! De teelt vindt inmiddels wereldwijd plaats, ook in de subtropen. Een poging om vruchten aan de kuipplant te kweken wordt hoogstwaarschijnlijk wel beloond. De vrucht is eigenlijk een samengestelde kluwen van vruchten. Het pulp is cremewit, zeer zacht, sappig en zoet-aromatisch van smaak. Let op: de pitten kunnen giftig zijn!

Wij importeerden voor u de zaden van de kappertjesstruik uit Italië. Kappertjes zijn de bloemknoppen ingelegd in azijn. Appelkappertjes zijn de zaadvruchtjes. Het struikje is leuk als kuipplant, vormt kleine ronde blaadjes en helderwitte bloempjes, ook leuk als bonsai! Uitgebreide teelt aanwijzing vind je onder de pdf-knop bij deze beschrijving.

Fijn ingesneden blad met dikke bladnerf. Bloeit zeer sierlijk!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!

Een beauty met grof blad, grof getand, witte en dikke bladnerf. Uiteraard is dit ras ook veel gebruikt voor de geweldige, sierlijke distelbloemen: 2 m hoog met blauwe pruik. Voor de consumptieteelt is dit een uitstekend ras voor een grote productie!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!
Over kaas gesproken: wist je dat de bloemen van de kardoen als alternatief stremsel voor kaas wordt gebruikt? In Portugal heb ik er een heerlijk kaasje van gegeten!

De bloemhoofden van deze decoratieve plant worden wekenlang getooid met azuurblauwe tot violetroze straalbloemen. De houdbaarheid op de vaas is spraakmakend! Hoogte 160 cm, bloeit het eerste jaar vanaf augustus, bij zachte winters blijft de plant over en bloeit dan al in juli. Na de bloei zien we de fantastische afrijping, die vogels en muisjes dankbaar leegeten. De gebleekte bladnerf wordt gegeten. De stekelloze eigenschap wordt hierbij zeer gewaardeerd!
In Nederland is de nerf meestal malser dan in Italië en de kooktijd dus aanmerkelijk minder. De bereiding is dan als volgt: de nerf scheiden van het bladmoes. Eventuele geribbelde zijkant en het buitenste velletje verwijderen. Vervolgens in stukjes snijden van ongeveer 1 cm. Zachtjes koken tot ze gaar zijn, dat kan al in 25 minuten. Heerlijk met een kaassausje!

Deze tropische boom wordt aldaar veel gebruikt voor herbebossing, bij ons kan de plant in een pot gekweekt worden: zomers buiten en in de winter naar binnen.
Na de fraaie trosjes, oranje met gele bloemen ontstaan gele, ovaalronde vruchtjes, die zeer aromatisch zijn met een mooie balans tussen zoet en bitter. De bloemen zijn ook eetbaar en worden in de tropen meestal gemengd met rijst om een cake-achtig gerecht te maken dat op Nieuwjaar wordt gegeten als onderdeel van een traditie. De medicinale waarde wordt in de traditionele geneeskunst hoog gewaardeerd.

Een aantrekkelijke, bladhoudende kamer-, kuip en met enig geluk zelfs winterharde buitenplant! Oorsprong is Zuid-Afrika (o.a. langs de Kei-rivier), de plant groeit uit tot een kleine boom, maar laat zich ook heel goed vormen en snoeien. Als struik of haag worden ze aangeplant tegen ongenode gasten vanwege de scherpe doorns. Na bevruchting van de vrouwelijke bloemen ontstaan de smakelijke vruchten, die rijp zijn als ze ongeveer 6 cm in doorsnee en geeloranje van kleur zijn. De smaak doet denken aan de smaak van appels, vruchten zitten vol vitaminen en kunnen na 4 jaar ontstaan. Bescherm de planten als de temperatuur onder de -6̊C komt. Zoute lucht en zilte grond is geen probleem.

In enkele decennia is dit Australische fruit ingeburgerd in Europa. Gezond en lang te bewaren. De zeer goed winterharde slingerplant kent ook menigeen. Zet ze zonnig tot halfschaduw. Het zaad bevat zowel mannelijke als vrouwelijke planten (50%-50%). Als u 3-4 planten tegelijk laat opgroeien is de kans zeer groot dat u vruchten krijgt. Er moet een vrouwelijke en een mannelijke plant opgroeien, die pas tijdens de bloei te herkennen zijn.

De meest winterharde kiwi in ons klimaat (tot -30grC). De bloei is wat later dan bij de Chinese "gewone" kiwi, waardoor er betere vruchtzetting plaatsvindt. Mits er vrouwelijke en mannelijke planten aanwezig zijn. De klimplant geeft kleine vruchten (grootte van een kruisbes) met onbehaarde huid. Na de oogst zijn de gezonde vruchtjes nog maanden (koel) houdbaar.

Een ras uit ongeveer 1816 met los groeiende donkergroene bladeren. De stengel kan in 1 jaar 120 cm hoog worden. Bij milde winters (anders beschermen) gaat de kool jaren mee en groeit langzaam door. Deze kool staat wereldwijd bekend om zijn enorme bladproductie en is dan ook populair als betrouwbare voedselbron voor mens en dier. De eetbeleving is die van een pittige boerenkool, waar deze kool ook aan verwant is. Pluk het blad jong (voor een heerlijk hutspotje) en snoei de plant af en toe: kippen, konijnen, koeien…. ze zijn er dol op!
Deze kool wordt (samen met andere rassen) Tree Collard of Boomkool genoemd, vanwege de goede overwintering en uiteindelijk de stamvorming.

Een bijzonder “Sprouting”-type. Zaaien in mei-juni, uitplanten in juni-aug. en elk voorjaar komen 6-16 minibloemkooltjes (witte broccoli) uit de oksels te voorschijn. De planten geven jarenlang oogst en zijn zeer winterhard. Laat ook eens een trosje tot bloei komen: de crèmewitte bloemetjes zijn sierlijk!

Een rariteit in Noord-Europa, maar rond de Middellandse Zee een zeer bekende huiskool. Als bron voor wandelstokken werd deze al vroeg beschreven in de Vendée en vanaf 1827 werd de teelt in Engeland populair. Bij een zachte winter en zeker in zuidelijke landen kan de stam van deze kool uitgroeien tot 6 m hoogte! In ons klimaat groeit de plant in 2 jaar uit tot 2m! Om de lengtegroei te stimuleren moeten van onder af de bladeren worden verwijderd (en gegeten). Voor een heel ander effect: top eens een plant en smul van de boterzachte scheuten, die dan ontstaan. Bekend is de bereiding van traditionele soepen met deze kool, die in Spanje bijvoorbeeld “Caldo Gallego” wordt genoemd.

In Italië heet dit peulgewasje Cicerchia marchigiana en wordt aldaar al eeuwen lang uit de natuur gegeten! Als sierplantje met zijn witte, roze en bleekblauwe vlinderbloemetjes misstaat deze lathyrus allerminst. De hoogte is 60cm, geef ze een vochtige en zonnige plek. Heerlijk mals zijn de kleine, onrijpe peultjes en rond de Middellandse Zee worden de rijpe zaden gegeten als (droog)erwtjes: een voedzame lekkernij! Zet ze echter niet vaker dan 1x per week op het menu en kook ze 30min.; overmaat van bepaalde aminozuren in het zaad schaadt. In arme tijden at men zich het “Lathyrisme”, een zenuwziekte. Niet bang worden, rond de Middellandse Zee, maar ook in Azië wordt deze groente zeer regelmatig gegeten! Tenslotte: als bemestingsplant is deze lathyrus vanwege de snelle stikstof vastlegging zelfs effectiever dan klavers!

Deze Lathyruspeultjes geven na de blauwwitte tot hemelsblauwe bloei een interessante oogst van vrij dikke, gevlekte en gemarmerde “erwtjes”. Dit is een vruchtbaar ras, dat ongeveer 100-150 cm klimt. Uiteraard zijn ook de bloemen en frisse peultjes eetbaar. In Italië heet dit peulgewasje Cicerchia marchigiana en wordt aldaar al eeuwen lang uit de natuur gegeten! Als sierplantje met zijn grappige vlinderbloemetjes misstaat deze lathyrus allerminst. De hoogte is 60 cm, geef ze een vochtige en zonnige plek. Heerlijk mals zijn de kleine, onrijpe peultjes! Rond de Middellandse Zee worden de rijpe zaden gegeten als (droog)erwtjes: een voedzame lekkernij! Zet ze echter niet vaker dan 1x per week op het menu en kook ze minimaal 30 minuten: overmaat van bepaalde aminozuren in het zaad schaadt. In arme tijden at men zich het “Lathyrisme”, een zenuwziekte. Niet bang worden, rond de Middellandse Zee, maar ook in Azië wordt deze groente zeer regelmatig gegeten! Tenslotte: als bemestingsplant is deze lathyrus vanwege de snelle stikstof vastlegging zelfs effectiever dan klavers!

Dit meerjarige familielid van de Egyptische Papyrusriet kan wel 3 m hoog worden en groeit langs en in zoet of brak water. Tot het begin van de 19e eeuw werden de stengels van de Mattenbies veel gebruikt voor het maken van biezenmanden, vloermatten en zittingen van stoelen. De statige stengels bloeien fraai met diepbruine aartjes.
Veel delen van de plant worden gegeten: de wortels zijn rijk aan zetmeel en worden tot poeder gemalen of tot een siroop gemaakt. De knoppen aan het einde van de wortelstokken zijn fris en zoet, waardoor ze uitstekend rauw te eten zijn! Jonge stengelscheuten worden in de lente geoogst en rauw of gekookt gegeten. Het vermalen zaad of het stuifmeel zijn een smaakvolle toevoeging aan het bloem, waar cakes van worden gebakken.
Enkele medicinale eigenschappen vind je op internet.

Een bekende tuinplant, algemeen inheems in de VS, heel gemakkelijk te telen. Wat niet iedereen weet: de plant is in zijn geheel eetbaar! Het malse, lange, jonge blad is heerlijk door de sla, schrik niet van het “nalekken” van het blad, dit vocht mengt zich prima met dressing. Kort meekoken met soep, mengen met spinazie of roerbakken behoort ook tot de mogelijkheden. De stengels zijn een lekkernij als vervanger voor asperges en de (net geplukte) hemelsblauwe bloemen zijn heerlijke snoepjes tussendoor of als sierlijke topping op salades. Zo’n “matrozenblauwe” rauwkost is niet te versmaden! Deze meerjarige plant groeit flink uit in de tuin maar kan ook prima (jarenlang) in een grote pot groeien. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde plaats met voldoende water.

Melde geeft eetbare blaadjes, die als spinazie of in de wok kan worden bereid, verliest niet zijn kleur. De sierwaarde wordt steeds meer ontdekt door tuinliefhebbers en bloemisten. Dit mengsel geeft groen, geel en rood blad met in dezelfde kleurencombinatie de sierlijke bloeipluimen.

Goudgeelbladige melde met idem bloei, fris en in de herfst een beauty! Oude bladgroente: wordt als spinazie gegeten, verliest niet zijn kleur.
WE LEVEREN GESCHOOND (ZEER FIJN) ZAAD.

Oude bladgroente met groen blad, wordt vooral als spinazie gegeten, verliest niet zijn kleur. Na de groene bloei zaait de plant zich gemakkelijk uit.