De vrucht van deze boom is heel bekend, de zachte, zalvende smaak uitlepelen met een beetje zout: heerlijk! Dat deze vrucht bijzonder gezond is vanwege de onverzadigde vetten en de ruime hoeveelheid IJzer, Kalium en Proteïne is wat minder bekend... De planten kunnen als kamerplant worden gehouden en mogen alleen bij hoge temperatuur naar buiten. Geef voldoende water, maar laat de plant niet nat staan, dus goed waterdoorlatende potten en grondmengsel gebruiken. Regelmatig sproeien want de plant houdt van een hoge luchtvochtigheid. 2 planten geven een betere kans op vruchtzetting, want kruisbestuiving lukt beter dan zelfbestuiving. Aan 1 plant komen zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen voor (eenhuizig), deze zijn wit, zeer klein en moeten met wat hulp van ons (of van insecten) onderling worden bestoven.

Deze dwergbanaan heeft een fraaie kastanjebruine tekening op het blad (vooral als deze jong is) en produceert bovendien heerlijke, kleine banaantjes met een dun geel schilletje. Het ras is genoemd naar William Cavendish (de 6e graaf van Devonshire) die deze banaan naar Europa haalde en ze succesvol vermeerderde vanuit zijn kassen in Engeland. In de tropen (vollegrond) worden de planten ongeveer 2 m hoog, andere bananen uit deze familie kunnen met gemak tot meer dan 7 m hoogte uitgroeien. In een flinke pot geteeld zijn de planten nog wat compacter en dus goed als kamerplant te kweken. Voordat er vruchten verschijnen groeien er grote purper met witte bloemen aan de plant. Vervolgens verschijnen dus de 25 cm grote banaantjes aan de bloeistengel. Na vruchtzetting zal de plant afsterven, maar de nieuwe uitlopers onderaan de planten kunnen weer tot nieuwe volwassen exemplaren uitgroeien. Houd de planten boven de +10ºC en het liefst staat deze lekker zonnig. Planten mogen in de zomer buiten staan, maar houd ze uit de wind, de bladeren scheuren gemakkelijk en dat is niet zo fraai. Strikt genomen vallen bananen niet onder fruit maar onder de algemene eetbare vruchten, de plant vormt namelijk geen boom (is namelijk niet houtig), maar valt onder meerjarige, kruidachtige planten.

De Doerian is in de tropen (van oorsprong de Molukken) bekend en berucht! De grote bomen vormen (na bestuiving door een vleermuis) enorme vruchten met dikke stekels die naar rotte eieren stinken (H2S), maar geroosterd een lekkernij zijn. Ze worden zelfs de koning der vruchten genoemd! Doerian-ijs is dan ook heel populair. We bieden deze plant uit als curiositeit, de kans op vruchtzetting is niet groot. Doerian is een lid uit de kaasjeskruidfamilie.

Een tropische plant uit India, die al op jonge bomen vruchten vormt. Als de boom ouder is kunnen de vruchten wel tot 40 kg zwaar worden! Het is dan ook een van de grootste vruchten, die aan bomen groeien, gelukkig vormen ze zich aan de stam en niet aan de takken. Dit is een familielid van de moerbeiboom, hoewel ze er op het eerste gezicht weinig op lijken... De vruchten zijn ovaalrond en kunnen wel 100x50 cm groot worden. Snijd je de stekelige, vruchten open, dan zie je het crèmekleurige vruchtvlees dat heerlijk zoet geurt en een lichtzoete smaak heeft. Vanwege de grootte is elke vrucht een flinke maaltijd, heel populair in de tropen!
Zoals bij alle tropische planten mag deze in de zomer naar buiten (na de laatste nachtvorsten) en moet deze weer naar binnen, zodra de verwarming weer aangaat. Een koele en lichte plaats is het meest ideaal, wat zon in de winter is prima. Liefst nooit onder de 10grC laten komen.

Deze tropische tot subtropische fruitsoort is inheems in China (Guangdong en Fujian). Het dunne, gebobbelde, rozerode schilletje herbergt helderwit vruchtvlees met een speciale stevige en sappige textuur en een unieke geurige, zoete smaak. In het centrum zit een middelgrote pit: het zaad. Al sinds 2000 v.Chr. is de vrucht in cultuur en in Europa kennen we de vrucht sinds 1570. Het blad van de Lychee lijkt op laurierblad, de plant is dan ook wintergroen, maar moet bij ons vorstvrij (niet te warm) overwinteren. De flinke trossen crèmekleurige bloemetjes geuren heerlijk. Kweek de boompjes in een goed gedraineerde pot met potgrond, die jaarlijks deels wordt vernieuwd en/of bemest. Na enkele jaren geduld is het goed mogelijk om vruchtgroei te krijgen. Eet 9 vruchten per dag en je hebt je dagelijkse portie Vitamine C binnen!

Je gelooft je eigen mond niet meer... De bessen van dit struikje foppen je smaakpapillen en maken van zuur of bitter voedsel een prettig zoete beleving. Het effect duurt ongeveer 1 uur. De bessen zelf zijn niet zoet, vrij neutraal van smaak en bevatten de stof Miraculine. Deze West-Afrikaanse vruchtjes zijn waarschijnlijk al eeuwen in gebruik door plaatselijke bewoners. In 1725 werd het effect in Europa bekend door de ontdekkersreiziger Chevalier des Marchais. Uit de oorsprong kan je afleiden dat de plant niet tegen vorst kan: ‘s winters naar binnen dus... Na enkele jaren groei gaat de plant bes dragen.

De "wondervruchten" (die overigens niet lekker zijn), maar ook het blad en de wortels van deze boeiende kamerplant zijn goede eigenschappen en beïnvloedt wellicht het immuunsysteem van de mens zodanig positief, dat al 2000 jaar aan de plant wondereigenschappen is toegedicht. De rode kleur in de batikkunst kwam vroeger o.a. van de wortel van de Morinde. De plant groeit bij ons als een tamelijk sterke kamerplant en zal na 3-5 jaar groei gaan vruchtzetten. Zet 2 of 3 planten in 1 pot. 's Zomers lekker naar buiten. Als alle wonderlijke eigenschappen relatief blijken te zijn blijft in elk geval een cultureel zeer interessante plant over….

Veel gevraagde groente voor de Indische en Surinaamse keuken. De meerjarige plant geeft prettig zoete, vlezige, langwerpige vruchten. Zet ze ‘s winters in een verwarmde kas of als potplant binnen. Het jonge blad is een delicatesse, ook de mannelijke bloementrosjes worden gegeten (kort wokken). ‘s Zomers als kuipplant lekker naar buiten in een grote pot. Als bladplant al bijzonder fraai, vanaf het 2e jaar kan er vrucht komen.
Meer infomatie over deze belangrijke, tropische vruchtplant: aggie-horticulture.tamu.edu

De Surinaamse kers of Pitanga is een tropische plant, die zich dus bij ons prima thuis voelt in huis en ‘s zomers buiten. De witte bloemetjes zijn al een sieraad en worden na bestuiving beloond met sierlijke vruchtjes. De vitamine C-rijke vruchten zijn rijp circa 2×3 cm groot en hebben zeven tot tien dikke ribben. De vruchten rijpen via groen, geel en oranje naar rood en donkerpaars. Het rode, zachte vruchtvlees is zuur of zoetzuur, aromatisch van smaak met een licht harsige, iets bittere nasmaak. De vruchten bevatten één tot drie zaden. Ze kunnen als handfruit dienen of worden verwerkt tot jam en gelei. Pitjes kunnen beter worden verwijderd. Vruchtzetting vindt na enkele jaren plaats. De planten worden ook vaak voor de sier aangeplant en zijn heel goed geschikt voor het vormen van een bonsai. De Surinaamse kers komt van oorsprong uit Zuid-Amerika, van het noorden in Guyana, Suriname en Frans-Guyana tot in het zuiden in Brazilië en Uruguay. De soort wordt wereldwijd in de (sub)tropen gekweekt. Andere soorten uit hetzelfde geslacht met eetbare vruchten zijn de Pitomba (Eugenia luschnathiana) en de Arazá (Erugania stipitata).
Een klant schreef ons: Een paar jaar geleden heb ik een Surinaamse kers cadeau gekregen, afkomstig uit uw winkel. Bijgaand een foto van het "boompje". De vrucht (en er rijpen er nog veel meer) heb ik inmiddels gegeten, heerlijk zoet. Misschien leuk te weten, dat ook een tropische plan het uitstekend kan doen op een Nederlandse vensterbank. Met vriendelijke groet, Marja.

Een hele bekende, tropische vruchtboom. Alle delen van de boom worden medicinaal gebruikt. Op internet staan alle toepassingen: indrukwekkend! Het blad is tamelijk groot, glanzend, lancetvormig. De witte bloemen komen rechtstreeks uit stam of takken. Daaruit groeien imposante vruchten (tot 30 cm lang), lichtgroen en bezet met decoratieve stekels. Het wittige vruchtvlees is sappig en zuur: heerlijk in bijv. ijs en frisdranken. Of de plant (bij ons een kamerplant, die ‘s zomers naar buiten mag) hier vruchten draagt is me niet bekend, maar het avontuur is de moeite waard!